حوزه/ امام حسن مجتبی علیه السلام:

هِیَ أَنْ تَرْعی حُقُوقَ اللهِ، حُقُوقَ الأحْیاءِ وَ حُقُوقَ الأمواتِ فَأمّا حُقُوقُ اللهِ فَأداءُ ما طُلِبَ وَاجْتِنابُ عَمّا نُهِیَ.وَ أمّا حُقُوقُ الأحْیاءِ: فَهِیَ أَنْ تَقُومَ بِواجِبِکَ نَحْوَ إخْوانِکَ، وَلا تَتَأخَّرَ عَنْ خِدْمَةِ أُمَّتِکَ وَأَنْ تُخَلِّصَ لِوَلِیِّ الأمْرِ ما أَخْلَصَ لاُِمَّتِهِ و أنْ تَرْفَعَ عَقِیرَتَکَ فِی وَجْهِهِ إذا ما حادَ عَنِ الطَریقِ السوی. و أمّا حُقُوقُ الأمواتِ: فَهِیَ أنْ تُذْکَرَ خَیْراتِهِمْ وَ تَتَغاضی عَنْ مَساوِئِهِمْ فَإنَّ لَهُمْ رباً یُحاسِبُهُمْ.

سیاست، رعایت حقوق خدا، زندگان و اموات است.

اما حق خداوند: انجام دادن فرائض (واجبات) و دوری کردن (محرّمات) از آنچه ما را نهی کرده است.

اما حقوق زندگان: این که وظیفه خود را نسبت به مردم انجام دهی و هرگز از خدمت به جامعه خود باز نمانی، همان طوری که زمامدار با تو با صداقت رفتار می کند تو هم باید با حقیقت و اخلاص رفتار نمایی و چون اقوام و بستگانت از راه راست منحرف شدند، آنها را به راه راست رهنمون باشی. اما حقوق اموات: آن است که از خوبیهای آنان سخن گویید و از زشتی هایشان چشم پوشی کنید، زیرا برای آنان خداوندی است که حساب آنها را رسیدگی خواهد کرد.

مجموعه ورام، ص۳۰۱