خراسان/ می‌دونم، شرایط سخت شده، اجاره خونه بالاست، گوشت گرونه، خودرو شده قیمت هواپیما، گوجه سبز چی بود اصلاً؟ اما زندگی هنوز زیبایی‌های خودش رو داره.آخه  تو این سال‌ها بعضی چیزهام بهتر شده. مثلاً یکیش این‌که خیلی وقته دیگه کسی بابت کار تو شرکت‌های هرمی و نتورک بهمون زنگ نمی‌زنه.  یادش به‌خیر، یکی زنگ می‌زد می‌گفت: شناختی؟ می‌گفتم: نه! می‌گفت: کلاس اول! می‌گفتم: همکلاسی بودیم؟ می‌گفت: نه! من پسرخاله همکلاسیت بودم. حالا من خود همکلاسیم رو یادم نیست؛ بعد معلوم نبود پسرخاله‌اش شماره منو از کجا گیر آورده و من چرا باید بشناسم! بعد می‌گفتم: امرتون. خلاصه دو روز بعدش تلفن رو قطع می‌کرد. کلاً سیستم بیشتر بروبچ حوزه نتورک این بود که می‌گفتن یا میای زیرمجموعه من یا اون‌قدر ولت نمی‌کنم که بیای. بعضی‌هاشون هم لو نمی‌دادن چرا زنگ زدن. ماجرا رو خیلی مرموز و پلیسی می‌کردن. می‌گفتن بیا فلان جا، به هیچ‌کس هم نگو! بعد درست در لحظه‌ای که فکر می‌کردی قراره با سلطان کوکائین جهان یعنی استاد پابلو اسکوبار جلسه داشته باشی که همه چی این قدر مرموزه، رفیقت با یک نفر دیگه می‌اومد و می‌گفت: خب ایشون می خواد کار نتورک رو برات توضیح بده تا بنز بخری! اون جا هرچی قسم می‌خوری که بابا من 300 بار قبلاً پرزنت شدم، بازم ولت نمی‌کردن. گاهی سه روز جست‌وجوی خانواده و پلیس برای پیدا کردن من بی‌نتیجه بود  تا این که راضی می‌شدم حداقل دو تا شامپو و دستمال‌مرطوب بخرم که بتونم به آغوش خانواده برگردم، اما حالا دیگه خبری از این چیزا نیست. اگه اینا اتفاق با حال نیست ، چیست ؟

طنزپرداز: دانیال دایی داووداینا