آمد نشست شانه‌اش انبوهی از بهار، آوازهای گمشده‌ام را پرنده شد

آویخت، بغض تاشده‌ام رادرآسمان، بارید قطره قطره و دریا پرنده شد

این سیب‌های سرخ که چونان شهاب و ماه، درچشم‌های منتظرت بی‌قرارتر...

لبنان باغ‌های جهان بال بال زد لبنان سیب‌های تماشا پرنده شد

باران آهن است و ستیغ سرود و خون، باران آهن‌است و گلاویز زخم وآه

باران آهن است و در انبوه موج‌ها چشمان دلنواز صدف‌ها پرنده شد

خورشید، مات و غمزده در آسمان چکید، مهتاب داغ دیده فرو ریخت، غوطه زد

زیتون، وداع تلخ خودش را قبول کرد، آدم به دره‌ها زد و حوا پرنده شد

باران گرفت و غربت شب‌های تلخ را، در لایه‌های روشن انبوه ماه ریخت

در لایه‌های روشن انبوه ماه سوخت، چون سیب‌های قرمز «قانا» پرنده شد

ای همچنان! صبور سحرگاه سوختن! بهت مدیترانه در آرام آب ها

توفان منتشر شده در متن آسمان ازخاک و خون، سرودی و دنیا پرنده شد