به گفته رضا شایسته، آنچه در این کنسرت در اختیار شنوندگان قرار گرفته بود، اجرای آثاری نام آشنا بود که طی سال های اخیر در کمتر کنسرت و اجرای زنده ای برای علاقه مندان اجرا شده بودند و گروه اجرایی تلاش کرد تا به واسطه مجوزهایی که از سوی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر شده، برای اولین بار آنها را روی صحنه اجرا کند. مسیری که برخی از قطعاتش به دلیل مخالفت نزدیکان و خانواده های آهنگسازان درگذشته با مشکلاتی برای اخذ مجوز اجرا از سوی آنها همراه بود و گروه اجرایی ناگزیر بود که به اجرای قطعاتی بپردازد که مشکلی در این زمینه وجود نداشته باشد.

رضا شایسته مدیر هنری و رهبر ارکستر «چکاوک» هم در یکی از بخش‌های برنامه گفت: ما هنرمندان با تشویق‌های شما روی صحنه زنده هستیم، ممنونم از همه حمایت‌ها و از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ نیز که اجازه دادند این قطعات مجوز اجرا بگیرد، تشکر می‌کنم. من با اجرای این کنسرت خواستم ثابت کنم که ارکستر اصیل ایرانی هم می‌تواند مردم را خوشحال کند، موسیقی ما گنجینه پرمحتوایی است که باید برای همه نسل‌ها قابل شنیدن باشد.

آنچه در تازه‌ترین کنسرت ارکستر «چکاوک» پیش روی مخاطبان قرار گرفت و اتفاقا با استقبال خوب آنها هم مواجه شد، همانند دیگر کنسرت‌های این مجموعه بخش خصوصی دربرگیرنده اجرای قطعاتی موسوم به «موسیقی گلها» بود که مخاطبان و علاقه مندان خاص خود را داشته و می تواند با استمرار در اجرای چنین رپرتوارهایی موجب تکرار کنسرت هایی از این دست شود که طرفداران خاص خود را هم دارد. شرایطی که اگر گروه اجرایی ارکستر «چکاوک» بتواند در حوزه خوانندگی خود را تقویت کند، می‌تواند در حوزه جذب مخاطب نیز عملکرد مطلوب‌تری داشته باشد.

به هر ترتیب یکی از پیامدهای اجرای چنین موسیقی هایی که سال ها قبل به پشتوانه هنرمندان دارای جایگاه موسیقی کلاسیک ایرانی توانست به مذاق مخاطبان خوش بیاید، ارائه‌ای درست از موسیقی و شعر خوب براساس میراث به جا مانده از فرهنگ و ادبیات فارسی بود که توانست طیف گسترده‌ای از شنوندگان را برای شنیدن موسیقی باکیفیت با دستور زبان عامیانه‌تری همراه خود کند. فرآیندی که طبیعتا با نقدهایی هم از سوی کارشناسان حوزه موسیقی همراه بود، اما طبیعتا نقش به‌سزایی در توسعه موسیقی داشت که در دهه های اخیر روند رو به کاهشی را برای جذب مخاطب به خود گرفته است.

مسیر تعیین شده ارکستر «چکاوک» هم اجرای آثاری بر پایه چنین محتوایی بود که گروه اجرایی تلاش کرد همانند کنسرت های گذشته خود آن را برای مخاطبان چنین موسیقی هایی اجرا کند. مسیری که اگر بتواند در کنسرت های پیش رو با اهدافی چون اجرای رپرتوار جداگانه و مستقل آهنگسازان دهه‌های گذشته پیش روی مخاطبان قرار گیرد، دربرگیرنده فضای جدید و مطلوب‌تری برای ارکستری است که طی این سال ها در کنار مجموعه های کم تعداد بخش خصوصی، رپرتوارهای متفاوتی را به گوش مخاطبان رسانده است.

دانیال جورابچی، آرمین قضاتی، موژان میرزایی، نفیسه محمودی، مرضیه مزینانی، ملیکا زاده‌محمد، مصطفی حیات غیبی، بهادر پیروی، مجید خردجو، علیرضا حبیب الهی، ساسان حنیفی، احمد کوماسی و مرصاد صفوی تهرانی نوازندگان ویولن، داریوش حجازی، امیر حسین طایی، محمد علی غریبی نوازندگان ویولا، کیانمهر کشاورز، علی آقاجانی، باران زرگریان، امین چراغیان و زهرا کتابی نوازندگان ویولنسل، سیامک صانعی نوازنده کنترباس، محمدحسین غریبی نوازنده پیانو، علی‌اصغر شمس‌آبادی نوازنده کلارینت، نیلوفر ابراهیمی نوازنده فلوت، مینو قاسم پور نوازنده قانون، آزاده امیری نوازنده تار، علی خباز نوازنده سازهای کوبه‌ای، علی کاظمی نوازنده درامز و سیروس مهاجری نوازنده گیتار گروه نوازندگان ارکستر «چکاوک» را تشکیل می دادند.