عصر ایران/ نسل چهارم و نهایی اولدزموبیل تورنادو که بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲ تولید می‌شد، پایانی نسبتاً غم‌انگیز بر نامی افسانه‌ای و بسیار تأثیرگذار بود. تورنادو که به عنوان اولین خودروی دیفرانسیل جلوی آمریکایی در نزدیک به ۳۰ سال شناخته می‌شد، به روند خود در تعیین ترندها ادامه داد و در سال ۱۹۷۳ به اولین خودروی تولیدی ایالات متحده تبدیل شد که کیسه‌های هوای دوتایی جلو را ارائه می‌کرد.

حتی در این نسل آخر، اولین صفحه لمسی چند رنگ صنعت با کنترل عملکردهای صوتی/آب و هوا/کامپیوتر سفر و در یک برنامه آزمایشی با Avis Car Rental، اولین خودروی آمریکایی با سیستم ناوبری GPS را ارائه کرد. البته در رابطه با صفحه لمسی رنگی، این خودرو اولین محصول شرکت جنرال موتورز نبود که به نمایشگر لمسی و رنگی مجهز می‌شد، زیرا بیوک ریویرا 1986 نیز از چنین نمایشگری استفاده می کرد. 

میانگین فروش سالانه در واقع با هر یک از نسل‌های اول تورنادو افزایش می‌یافت، زیرا طراحی از حالت رادیکال‌تر به حالت متعارف‌تر و بیشتر به یک حد وسط خوشایند تبدیل شد. این روند با مدل ۱۹۸۶متوقف شد!

تورنادو که به طور قابل توجهی کوچک‌تر شده بود، در ازای پول پرداختی، فضای بسیار کمتری را ارائه می‌کرد، به میزان ۱۸.۵ اینچ طول کمتر، ۱.۷ اینچ ارتفاع کمتر و ۰.۷ اینچ عرض کمتر، در حالی که حدود ۲۰ درصد هم گران‌تر بود. 

این بدان معنا نیست که این تورنادو خودروی بدی بود. فقط دیگر آن چیزی نبود که تحسین همه مخاطبان را به دنبال داشته باشد.

کمپانی سعی کرد کاهش فروش را با مدل تروفئو دارای عملکرد بالا افزایش دهد، که طراحی تهاجمی‌تری را با نمای جلو و قالب‌های جانبی منحصر به فرد، اگزوز دوتایی، سیستم تعلیق FE3 و ... داشت.

طراحی مجدد اساسی برای سال ۱۹۹۰ بدنه را تقریباً ۱۳ اینچ درازتر کرد تا تناسبات بسیار بهتری داشته باشد، طراحی جلویی و تریم جانبی خوش سلیقه‌تر و قسمت عقب کاملاً متمایزی به آن بخشید. متأسفانه، خیلی کم و خیلی دیر بود.