پدال/ جمله “زیبایی در چشم بیننده است” از رمان مولی باون نوشته مارگارت ولف هانگرفورد در سال ۱۸۷۸ گرفته شده است. معنی جمله یاد شده این است که جذابیت بصری هر چیزی معمولاً به سلیقه افراد بستگی داشته و تابع قوانین قطعی و واضحی نیست. شرکت دوج که یکی از مشهورترین کمپانی‌های تولید کننده خودرو در دنیاست اولین محصول خود را در سال ۱۹۱۴ راهی بازار کرده و خودروهای عضلانی آن در کشورهای مختلف دنیا طرفداران بسیاری دارند. با اینکه خودروهای دوج جذابیت‌های فراوانی دارند اما همانند هر شرکت دیگری برخی محصولات آن نیز با ضعف‌های عمده‌ای عرضه شده‌اند. خوشبختانه این وضعیت بدتر نشده چراکه برخی از کانسپت های دوج در صورت تولید می‌توانستند جزو بدترین‌های دنیای خودرو باشند. اگرچه زیبایی امری سلیقه‌ای است اما اکثر افراد با خودروهای حاضر در لیست زشت ترین خودروهای دوج موافق هستند هرچند امکان دارد نظرات متفاوتی هم وجود داشته باشد.

زشت ترین خودروهای دوج
دوج چارجر ۱۹۸۲

ذکر نام برخی خودروها باعث ایجاد نظرات و انتظارات قابل‌توجهی می‌شود. برای مثال، اگر تاریخچه دوج چارجر را در نظر بگیریم انتظار خودرویی کوپه با پیشرانه ۸ سیلندر و قدرت قابل‌توجه را خواهیم داشت اما زمانی که پنجمین نسل چارجر در اوایل دهه ۸۰ میلادی عرضه شد، همه شوکه شدند. این خودرو به یک کوپه/هاچبک جمع‌وجور با طراحی جعبه‌ای و تیز تبدیل شده بود و دیگر خبری از انحناهای جذاب بدنه، جلوپنجره عمودی و چراغ‌های گرد مدل اواخر دهه ۶۰ میلادی نبود. شاید در صورت استفاده از قوای محرکه پرقدرت می‌توانستیم طراحی زشت خودرو را فراموش کنیم اما متأسفانه پیشرانه استاندارد چارجر ۱۹۸۲ از نوع ۴ سیلندر ۱.۷ لیتری با ۷۰ اسب بخار قدرت بود. بدتر اینکه خودروی موردبحث از طراحی دیفرانسیل جلو استفاده می‌کرد. تولید چارجر تا سال ۱۹۸۷ ادامه یافت و پس از مدت‌ها غیبت سرانجام در سال ۲۰۰۶ بازگشت.

دوج کالیبر ۲۰۰۷

اکثر افراد از کالیبر به نیکی یاد نمی‌کنند و یکی از دلایل آن را می‌توان جانشینی با مدل محبوب نئون دانست. کالیبر به عنوان یک هاچبک و درعین‌حال شاسی‌بلند در نظر گرفته می‌شد. در آن دوران کراس اورهای زیبای زیادی در بازار حضور داشتند اما بین بدنه جعبه مانند، جلوپنجره بزرگ و گلگیرهای عضلانی، کالیبر خودرویی سرگردان بود. برخی کارشناسان کالیبر را دورانگویی می‌دانستند که کوچک‌تر شده است. همچنین دوج در تبلیغات این خودرو برخی واقعیات را نگفت که این موضوع نیز روی تصمیم مشتریان اثر گذاشت. قوی‌ترین نسخه کالیبر از پیشرانه ۲.۴ لیتری با ۱۷۲ اسب بخار قدرت استفاده کرده است.

دوج آریس ۱۹۸۸

مجدداً به دهه ۸۰ میلادی بازمی‌گردیم تا یکی دیگر از زشت ترین خودروهای دوج را معرفی کنیم. این خودروساز آمریکایی در آن دوران یکی دیگر از خودروهای ناموفق خود یعنی آریس را معرفی کرد. آریس بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۹ و با بدنه کوپه، سدان و استیشن تولید شد. در این دوران خودروهای زیادی با طراحی جعبه‌ای تولید شدند اما آریس به حدی زشت بود که در عرض چند دقیقه فراموش می‌شد. دوج دوست داشت الگویی ظریف روی بدنه آریس پیاده کند اما نهایتاً خودرویی نامناسب متولد شد. آریس همچنین برخی از بدترین ایده‌های طراحی تاریخ خودروسازی همچون تریم چوب غیرواقعی در کناره‌های بدنه را به همراه داشت. همچنین برخی رنگ‌ها از جمله رنگ آبی روشن برای بدنه در نظر گرفته شدند که جالب نبودند.

دوج رمپیج ۱۹۸۳

اگر نام دوج رمپیج را نشنیده باشید جای تعجبی ندارد زیرا این خودرو فقط به مدت سه سال در دهه ۸۰ میلادی تولید شده است. این برند می‌خواست نمای جلوی جعبه‌ای چارجر ۱۹۸۲ را بجای یک هاچبک روی یک وانت پیکاپ پیاده کند و حاصل کار نیز چیزی شد که مشاهده می‌کنید. رمپیج با بدنه دو رنگ در دسترس بود و نوارهای جانبی آن ظاهری عجیب ایجاد می‌کردند. همچنین لوگوی متمایز رم روی کاپوت دیده می‌شد که با وجود پیشرانه ۲.۲ لیتری چنگی به دل نمی‌زد. برخی مدل‌های رمپیج با کابین قرمز عرضه شدند. باید اذعان کرد رمپیج بین برخی افراد به ویژه آن‌هایی که شورولت ال کامینو را دوست داشتند محبوب شد اما درحالی‌که ال کامینو طراحی مطلوبی داشت، رمپیج همچون ترکیبی بدقواره به نظر می‌رسید.