فارس/دو تحلیلگر اسرائیلی در مقاله مشترکی به انزوای شدید این رژیم در سطح جهان پرداخته و صراحتا اذعان کردند که حتی نزدیک‌ترین هم پیمانان اسرائیل نیز منتقد این رژیم شده‌اند.

 شبکه عبری‌زبان «کان» (سازمان پخش اسرائیل) در گزارشی با عنوان «تمام جهان علیه ما: چرا حتی نزدیک‌ترین دوستان ما نیز علیه اسرائیل برگشته‌اند؟» به بررسی افزایش انتقادات بین‌المللی از رژیم اشغالگر اسرائیل، حتی از سوی متحدان سنتی آن، پرداخت.

در این گزارش، خبرنگاران «دُو گیل-هار» و «ناتان گوتمن» به تحلیل دلایل تغییر نگرش جهانی نسبت به اسرائیل پرداخته‌اند. آن‌ها به مواردی مانند افزایش تلفات غیرنظامیان در غزه، فشارهای دیپلماتیک از سوی کشورهای اروپایی و تغییر مواضع متحدان سنتی اسرائیل اشاره کرده‌اند.

کان همچنین نوشت که «برخی اقدامات و اظهارات مقامات اسرائیلی، مانند توییت‌های تحریک‌آمیز و تصمیمات بحث‌برانگیز، موجب تشدید انتقادات بین‌المللی شده‌اند».

گزارش به نقش بنیامین نتانیاهو، در تشدید بحران دیپلماتیک علیه رژیم اسرائیل اشاره می‌کند. تصمیمات و اقدامات او، از جمله تغییرات در وزارت امور خارجه و نحوه مدیریت بحران‌ها، به عنوان عوامل مؤثر در کاهش حمایت‌های بین‌المللی از اسرائیل مطرح شده‌اند.

روزنامه عبری: غزه لکه ننگ تاریخی برای اسرائیل
 
همزمان روزنامه «یدیعوت آحرونوت» در مقاله‌ای به قلم «دوتان هالِوی»، استاد تاریخ خاورمیانه و آفریقا در دانشگاه تل‌آویو، وضعیت غزه را به‌عنوان «زندان بزرگ روباز» توصیف کرد و نوشت که «کودکان در آینده از اینکه هیچ کاری برای غزه نکرده‌ایم، از ما سؤال خواهند کرد».

هالِوی در این مقاله نوشت: «غزه امروز به زندانی انسانیِ باز تبدیل شده است؛ جایی که بیش از ۵۴ هزار فلسطینی کشته شده‌اند و زیرساخت‌های حیاتی زندگی نابود شده‌اند. بیش از دو میلیون نفر بدون آب، غذا یا سرپناه هستند، در حالی که ارتش اسرائیل عملیات خود را بدون برنامه‌ای روشن برای آینده ادامه می‌دهد.»

وی ادامه داد: «تعقیب مداوم اعضای حماس، نوار غزه را به منطقه‌ای مرگبار تبدیل کرده است؛ جایی که ساکنان آن محکوم به نابودی تحت محاصره و بمباران هستند، بدون هیچ وسیله‌ای برای نجات. با هر روزی که جنگ ادامه می‌یابد، کودکان از زیر آوار بیرون کشیده می‌شوند و گروگان‌های اسرائیلی در تونل‌ها گرفتار هستند، در حالی که ما، به‌عنوان جامعه، قلب‌های خود را به روی این وحشت مداوم بسته‌ایم.»

هالِوی هشدار داد: «اما حتی اگر چشمانمان را ببندیم، شرم از ما فرار نخواهد کرد. روزی فرزندانمان از ما خواهند پرسید: کجا بودیم وقتی غزه ویران می‌شد؟ چه کردیم وقتی کودکان در چادرها می‌مردند و خانواده‌ها برای نجات از گرسنگی، سرما و بمباران التماس می‌کردند؟ چه خواهیم گفت وقتی از ما درباره مدارس سوخته و بیمارستان‌های هدف قرار گرفته سؤال کنند؟ درباره نجاتی که ممنوع شد و هوش مصنوعی‌ای که منجر به تخریب ساختمان‌ها بر سر ساکنانشان شد؟»

وی تأکید کرد: «ضروری است که درک کنیم حمایت از ادامه جنگ در حال حاضر، حمایت مستقیم از مرگ ساکنان غزه است. هیچ توهمی در اینجا وجود ندارد: وحشت ادامه دارد و ویرانی در حال افزایش است. با نبود هیچ چشم‌اندازی برای حل، فلسطینیان در غزه تحت رحمت قدرت نظامی باقی می‌مانند، از تشنگی، گرسنگی، آتش و بیماری می‌میرند.»

هالِوی در پایان مقاله خود نوشت: «برخی ممکن است از این صحنه خوشحال شوند، اما کسانی که هنوز حس انسانی دارند باید اکنون بایستند. هنوز کسانی هستند که می‌توان آن‌ها را نجات داد، از جمله – به‌خاطر خدا – گروگان‌های اسرائیلی. این لحظه تکرار نخواهد شد. این زمان پاسخگویی است. این زمان اکنون است.»