مهر/ لیلا حسین‌نیا شاعر تبریزی در ستایش دلاوران پدافند هوایی کشور، شعر تازه‌ای سروده است.

لیلا حسین‌نیا شاعر خوب تبریزی، این روزها چند شعر زمزمه بخش وسیعی از مردم، هنرمندان، ورزشکاران و اهالی رسانه شده است.

اولین شعر او غزلی است با مطلع «وطن بسوزد و من در خروش و جوش نباشم؟ / خدا کند که بمیرم، وطن‌فروش نباشم». شعری که حسین‌نیا چندسال پیش به بهانه‌ای دیگر سروده بود اما دوباره زمزمه مردم شده و توانسته اتحادی میان اقشار مختلف مردم بسازد و آنها را حول محور «همدلی»، «وطن‌پرستی» و «ایران» گرد هم آورد.

دومین شعر او، ابیاتی بود که در ستایش از شجاعت سحر امامی مجری شبکه خبر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، سروده بود؛ «بمان! صدای وطن باش و فاتحانه بخوان! / و از حماسه‌ی این فتح جاودانه، بخوان».

حالا حسین‌نیا در غزلی تازه، از سربازان وطن در پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران، سروده است.

در ادامه غزل جدید حسین‌نیا را با هم می‌خوانیم؛

سپردم آسمانم را به دستانت برادر جان

نهادم سر به دوش کوه ایمانت برادر جان

نمی‌دانم که نامت چیست اما خوب می‌دانم

که تندر سر زده از نام پنهانت برادر جان

زمین لایق نشد تا عرصه‌ی جنگت شود، آری!

فلک شد عرصه‌ی بشکوه جولانت برادر جان

سپاه ابرهه از هر طرف آید ملالی نیست

که غوغا می‌کند سجیل‌بارانت برادر جان

تو بیداری و طفلان وطن آسوده می‌خوابند

فدای سرخی بی‌خواب چشمانت برادر جان