ورزش 3/رودریگو گوئس که به نظر می‌رسید شرایطش با ژابی در رئال بهتر شده، در دیدار مقابل پاچوکا حتی یک دقیقه هم بازی نکرد.
  او حتی برای گرم کردن به کنار زمین نیامد و این برای بسیاری موضوعی عجیب و قابل تامل بود.
رودریگو گوئس با کیفیتی بی‌نظیر و توانایی تعیین‌کننده در بازی‌ها به رئال مادرید پیوست و خیلی زود به مهره‌ای کلیدی در شب‌های بزرگ لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شد. او پسر بازگشت‌های دراماتیک بود، کسی که وقتی همه چیز به نظر از دست رفته می‌آمد، ظاهر می‌شد. این بازیکن برزیلی بدون جاروجنجال، با گل‌ها، هوش در همکاری با هم‌تیمی‌ها و مهارت در تصمیم‌گیری‌های درست پاسخ می‌داد، اما شاید همین کم‌سروصدا بودن، قرار گرفتن در سایه بازیکنان دیگر از نظر توجه رسانه‌ای، باعث شد که موقعیت او همیشه شکننده‌ترین در میان چهار مهاجم اصلی تیم باشد.
با این حال، فوتبال که بی‌رحم است و حافظه‌ای کوتاه دارد، خیلی زود رودریگو را به دلیل نداشتن آمار و ارقام در سطح ستارگان جهانی، ناپایداری در عملکرد و شخصیت آرام‌ترش مورد انتقاد قرار داد. هرچند هم‌تیمی‌هایش او را باکیفیت‌ترین بازیکن تیم می‌دانند.
بهترین نسخه رودریگو اغلب به گونه‌ای است که شاید به نظر نرسد کار خارق‌العاده‌ای انجام داده، اما تأثیرش بر تیم بسیار ارزشمند و برای مربی حیاتی است. این موضوع تا فصل گذشته صادق بود، زمانی که او ضعیف‌ترین نسخه خود را نشان داد و سخت‌ترین فصلش با پیراهن سفید را تجربه کرد: تنها یک گل و چهار پاس گل در 25 بازی آخرش
صحنه‌ای که همه چیز را خلاصه می‌کند
رودریگو که اعتمادبه‌نفس خود را از دست داده بود، در زمین مانند کسی سرگردان بود که به دنبال چیزی است که دیگر نمی‌داند وجود دارد یا نه. مشکل نه در پاهایش بود و نه در استعدادش که از بین رفته باشد. او صرفاً ایمان خود را از دست داده بود. ژابی آلونسو چند روز پیش درباره این بازیکن گفت: «می‌دانم که پایان فصل گذشته برای او آسان نبود، اما او زمان مهمی را برای خودش اختصاص داد تا همه چیز را از نو شروع کند. به تیم ملی هم نرفت. از همان ابتدا با هم صحبت کردیم و حالا او را باانگیزه می‌بینم. او بازیکنی با کیفیت فوق‌العاده است، تجربیات مشترکی داشته‌ایم و حالا زمان عملی کردن آنهاست.»
به نظر می‌رسید که با تغییر کادر فنی، رودریگو آماده شروعی دوباره است. نام او در لیست چند تیم، به‌ویژه از لیگ برتر انگلیس، مطرح شد، اما این بازیکن تصمیم گرفت بماند. زمان واکنش نشان دادن فرا رسیده بود و جام جهانی بهترین فرصت برای او به شمار می‌رفت.
در اولین بازی پروژه جدید ژابی آلونسو، رودریگو در ترکیب اصلی قرار گرفت. او لبخند زد، تحرک داشت و توپ می‌خواست. گویی همه چیز از نو آغاز شده بود. پاس گل درخشان او به گونسالو، بازیکن آکادمی، منجر به گل رئال شد. شاید این بهترین بازی او نبود، اما گامی مثبت برای بازگرداندن شادی پس از دوری از میادین از 26 آوریل بود. آن روز، فینال جام حذفی مقابل بارسلونا، برای رودریگو پایان دنیا بود. تعویض او پس از نیمه اول او را به شدت تحت تأثیر قرار داد.
با این حال، در دومین آزمون رئال مادرید، رودریگو به حاشیه رفت. بدون اینکه خطایی مرتکب شود، به گوشه‌ای فرستاده شد، با این حس که هنوز جای خود را در سیستم مربی جدید پیدا نکرده است. صحنه‌ای که همه چیز را خلاصه می‌کند: خارج از ترکیب اصلی، بدون حتی یک دقیقه بازی مقابل پاچوکا و بدتر از همه، بدون اینکه در نیمه دوم برای گرم کردن به کنار زمین برود.
آلونسو هر پنج تعویض خود را انجام داد، تمام خط حمله را تغییر داد اما رودریگو جایی در برنامه‌های او نداشت. در عوض، ویکتور مونوز برای دومین بازی متوالی به میدان رفت. این صحنه پرونده رودریگو را دوباره باز کرده است، بازیکنی که حالا با چالش‌های بیشتری مواجه است: درخشش آردا، ورود آینده ماستانتونو، تغییر سیستم بازی وخیلی چیزهای دیگر.