دیجیاتو/ دانشمندان در مطالعه‌ای تازه دریافته‌اند که افراد خلاق معمولاً برای تنهایی خود ارزش قائلند و برخلاف بقیه مردم، از آن فرار نمی‌کنند.

خیلی از انسان‌ها از تنهایی گریزانند و به‌محض اینکه در چنین موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند، بلافاصله خود را با کاری تازه مشغول می‌کنند. حالا تحقیقی تازه می‌گوید افرادی که تفکر خلاق دارند، ظاهراً نه‌تنها از این شرایط فرار نمی‌کنند، بلکه می‌توانند از تفکر در تنهایی لذت ببرند و در ذهن خود غوطه‌ور شوند.

روان‌شناس‌هایی از دانشگاه آریزونا، آرکانزاس و مینه‌سوتای آمریکا پرسش‌نامه‌هایی را به بیش از 2000 داوطلب ارائه کردند تا متوجه شوند که چگونه خلاقیت در هنگام بیکاری به سراغ انسان‌ها می‌آید. آن‌ها می‌گویند افرادی که در استفاده از شیوه‌های تفکر واگرا بهتر عمل می‌کنند، در زمان‌هایی که تنها هستند، کمتر احساس می‌کنند حوصله‌شان سر رفته است.

این پژوهش می‌تواند به افراد کمک کند تا بیشتر قدر اوقات بیکاری خود را بدانند و کمتر به‌دنبال پرکردن این ساعات باشند. «جسیکا اندروز-هانا»، عصب‌شناس شناختی دانشگاه آریزونا می‌گوید: «درک این موضوع که چرا افراد مختلف به شیوه خاص خود فکر می‌کنند، می‌تواند به مداخلات نویدبخشی برای بهبود سلامت و تندرستی افراد منجر شود.»

افراد خلاق از تنهایی و بیکاری بیزار نیستند
اندروز-هانا می‌گوید در دنیای شلوغ امروز، یافتن زمانی برای تنهابودن با افکار خود می‌تواند کار سختی باشد. محققان برای آزمایش بهتر اثر این شرایط بر افراد، از 90 داوطلب دعوت کردند تا بدون دستگاه‌های دیجیتال به مدت 10 دقیقه در یک اتاق بنشینند. محققان برای بررسی وضعیت تفکر واگرا در این افراد از آن‌ها خواستند تا با راهکارهای نامرسوم به سؤالاتی مثل این پاسخ دهند: «چگونه می‌توانید از 100 بند پلاستیکی درآمدزایی کنید؟»

پژوهشگران می‌گویند هرچند خیلی از شرکت‌کنندگان مایل بودند که بین ایده‌های نامرتبط پرش کنند، افراد خلاق ایده‌های مرتبط‌تری را مطرح می‌کردند. آن‌ها همچنین بیشتر حرف می‌زدند که این نشان‌دهنده جریان آزاد ایده‌ها در ذهن آن‌هاست. این افراد درنهایت نیز اعلام کردند که در این آزمایش کمتر احساس کرده‌اند که حوصله‌شان سر رفته است.

در آزمایش دوم، دانشمندان در یک نظرسنجی آنلاین از 2612 نفر سؤالاتی پرسیدند. نتیجه این بود که افراد خلاق گفتند در دوره قرنطینه همه‌گیری کرونا کمتر احساس ملالت می‌کردند.

نتیجه این تحقیق در مجله Creativity Research Journal منتشر شده است.