ممکن است زمانی که در ساحل یا بیابان هستید به ذهنتان خطور کرده باشد که اگر کنار زدن شن و ماسه را کنار بزنید و به بعد همین‌طور به حفاری ادامه دهید، به چیزی می‌رسید. آیا همچنان شن، سنگ و خاک خواهید دید، یا به گنج بزرگی می‌رسید که توسط یک جن نگهبان از آن محافظت می‌شود؟

پاسخ، البته، بسته به جایی که هستید متفاوت است. به عنوان مثال، برخی از تپه‌های شنی به دلیل باد حرکت می‌کنند، به این معنی که ممکن است یک جنگل کامل زیر شما وجود داشته باشد و همچنین فروچاله‌هایی که منتظرند شما را در خود ببلعند.

شن و ماسه از صخره‌های روی زمین که در اثر هوازدگی رودخانه‌ها و سایر عناصر به زمین می‌رسند، تشکیل می‌شود. در کنار ساحل، دریای دائما در حال جوش و خروش سنگ‌ها را طی هزاران یا میلیون‌ها سال خرد می‌کند.

اگر در ساحل حفاری کنید (بر اساس زمین‌شناسی منطقه)، ممکن است ماسه‌ای را پیدا کنید که فشرده شده و تحت فشار به ماسه‌سنگ رسوبی تبدیل شده است. به حفاری ادامه دهید و از تجهیزات پیشرفته حفاری به جای بیل قلعه شنی خود استفاده کنید، در این صورت به سنگ بستر منطقه برخورد خواهید کرد.

در مورد بیابان‌ها، ممکن است اصلا نیازی به حفاری نباشد. بیشتر بیابان‌ها از ماسه پوشیده نشده‌اند، بلکه خود سنگ بستر هستند. این ممکن است اسپویلری برای چیزی باشد که زیر بیابان‌های شنی خواهید کرد.

جایی که ماسه وجود دارد، معمولا در اثر هوازدگی سنگ بستر تشکیل می‌شود. با سرد و گرم شدن منظقه خشک کویر در طول روز و شب، سنگ ترک می‌خورد. در طی هزاران یا میلیون‌ها سال، با کمک باد به سنگ‌های کوچک‌تر و بعد به شن تبدیل می‌شوند. حفر کنید و باز به سنگ بستر و خاک رس خشک‌شده خواهید رسید.

این بدان معنا نیست که این مناطق نمی‌توانند جالب باشند. تپه‌های شنی متحرک می‌توانند آنچه را که دفن می‌کنند حفظ کنند، از جمله درختان شگفت‌انگیز تیغ شتری در نامیبیا. در همین حال، آن‌ها هنوز هم می‌توانند چند شگفتی زمین‌شناسی با خود داشته باشند.

در سال ۲۰۱۰، دانشمندان شواهدی از وجود یک دریاچه بزرگ ماقبل تاریخ در زیر شن‌های صحرای بزرگ افریقا یافتند که تصور می‌شود حدود ۲۵۰ هزار دریاچه در اثر نشت رود نیل به منطقه از طریق کانالی کم‌ارتفاع تشکیل شده است.