دانشمندان فرض می‌کنند که منابع گرما در زیر سطح ماه می‌تواند ناشی از وجود مخازن ماگمای مذاب باشد. این مخازن که توسط گرمای داخلی باقیمانده و عناصر فرار ماه سوخت می‌شوند، به طور دوره ای ماگما را روی سطح آزاد می کنند و باعث فعالیت آتشفشانی محلی می‌شوند.

این شکل جدید آتشفشانی قمری، فرضیات قبلی در مورد ثبات زمین‌شناسی ماه را به چالش می‌کشد. این نشان می‌دهد که همدم آسمانی ما ممکن است الگوی چرخه‌ای از فوران‌های آتشفشانی را از خود نشان دهد و بعد دینامیکی به ظاهر آرام آن اضافه کند. مطالعات و تحقیقات بیشتر در تایید این فرضیه و روشن ساختن مکانیسم‌های پیچیده‌ای که فعالیت آتشفشانی ماه را هدایت می‌کند، بسیار مهم خواهد بود.

تجدید حیات ماه فرصتی بی‌نظیر برای اکتشاف علمی است. ناهنجاری‌های حرارتی و ویژگی‌های سطحی مشاهده‌شده در ماه، بینش‌های ارزشمندی را در مورد تکامل زمین‌شناسی، ترکیب و فرآیندهایی که سطح آن را در طول زمان شکل داده‌اند، ارائه می‌کند.

با مطالعه ناهنجاری گرمای ماه و فعالیت‌های آتشفشانی مرتبط با آن، دانشمندان می‌توانند درک عمیق‌تری از ساختار داخلی ماه، تاریخچه حرارتی و تأثیر متقابل نیروهای مختلف زمین‌شناسی به دست آورند. این دانش نه تنها درک ما از ماه را افزایش می‌دهد، بلکه به درک ما از آتشفشان‌های زمینی و تکامل اجسام سنگی در منظومه شمسی نیز کمک می‌کند.

علاوه بر این، احیای ماه سؤالات وسوسه انگیزی را در مورد پتانسیل محیط‌های قابل سکونت و وجود عناصر فرار ایجاد می‌کند. انتشار گازهای آتشفشانی و انتقال مواد به سطح ماه می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد توانایی گذشته و حال ماه در پشتیبانی از یخ‌های آب داشته باشد، که ممکن است پیامدهایی برای اکتشافات و تلاش‌های مستعمره‌سازی ماه در آینده داشته باشد.

فعالیت مجدد ماه پیامدهای قابل توجهی برای زمینه‌های مختلف تحقیقات علمی دارد. اکتشاف و درک آتشفشان ماه و فرآیندهای زیربنایی، بینش‌های ارزشمندی را در مورد زمین شناسی سیاره‌ای، تکامل اجرام آسمانی، و پتانسیل قابل سکونت در خارج از زمین ارائه می‌دهد.

علاوه بر این، طلوع مجدد ماه، لایه دیگری از هیجان و انگیزه را به ماموریت‌های بعدی ماه اضافه می‌کند. این موضوع اهمیت ادامه اکتشاف ماه را برای کشف اسرار ماه، باز کردن پتانسیل علمی آن و هموار کردن راه برای مأموریت‌های انسانی آینده نشان می‌دهد.

کشف فعالیت‌های مداوم ماه نیز تخیل را برمی‌انگیزد و کنجکاوی را در مورد ماهیت پویای اجرام آسمانی و احتمال وجود حیات فراتر از زمین برمی‌انگیزد. این ما را به بازنگری در نقش ماه در درک خود از جهان دعوت می‌کند و ما را به بازنگری در مرزهای قابلیت سکونت به چالش می‌کشد.