به نقل از سایتک دیلی، یک پژوهش بلندمدت جدید که روی داده‌های سطح جمعیت انجام شده است، نشان می‌دهد که وقتی پای رعایت ملاحظات مربوط به سلامتی به میان می‌آید، تقریبا همه می‌توانند وضعیت خود را بهبود دهند و ارتباط بین فاکتورهای ریسک سبک زندگی و نرخ مرگ و میر در طول زمان و گاهی به شکلی عجیب تغییر می‌کنند

«جنیفر کوک»(Jennifer Kuk) دانشیار دانشکده سلامت «دانشگاه یورک»(York University) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: بسته به اینکه چگونه می‌خواهید به این اعداد نگاه کنید، می‌توانید این را یک خبر خوب یا یک خبر بد در نظر بگیرید. آنچه ما کشف کرده‌ایم، این است که رابطه عوامل خطر سبک زندگی و نرخ مرگ‌ومیر به مرور زمان تغییر می‌کند و می‌توان آن را با عواملی مانند تکامل درمان‌ها و تغییر انگ اجتماعی توضیح داد. به طور کلی، وقتی صحبت سبک زندگی می‌شود بسیاری از ما اشکالی در کار خود داریم و احتمال بیشتری دارد که نسبت به دهه ۸۰ یک عامل خطرساز برای سلامتی را در سبک زندگی خود جا داده‌ باشیم. این امر در واقع با خطر مرگ‌ومیر حتی بیشتر از قبل همراه است.

این پژوهش، داده‌های یک نظرسنجی انجام‌شده در آمریکا را بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ و ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴ مورد بررسی قرار داده و احتمال مرگ‌ومیر طی پنج سال را برای افراد ۲۰ ساله یا بالاتر بررسی کره است. این گروه پژوهشی، ۱۹ عامل خطر متفاوت را مورد بررسی قرار دادند و سپس داده‌ها را براساس سن، جنسیت، چاقی و قومیت تنظیم کردند. چیزی که آنها به طور کلی دریافتند، این بود که کمتر از سه درصد افراد هیچ کدام از عوامل خطر را نداشتند.

کوک ادامه داد: اگرچه پژوهش‌های پیشین، عوامل خطر را به خوبی ثبت کرده‌اند اما آنچه کمتر شناخته ‌شده، رابطه بین خطرات گوناگون و احتمال مرگ‌ومیر به مرور زمان است. ما دریافتیم که این رابطه گاهی اوقات می‌تواند متناقض باشد.

برای مثال، میزان سیگار کشیدن که مدت‌ها با بیماری‌هایی مانند سرطان، بیماری‌های قلبی، سکته و دیابت مرتبط دانسته شده، به لطف کمپین‌های قوی سلامت عمومی کاهش یافته است. با وجود این، خطر کلی سیگاری بودن با گذشت زمان افزایش یافته است. این موضوع ممکن است در بودجه تحقیقاتی نیز منعکس شود.

کوک گفت: اگر پژوهش‌های سرطان را بررسی کنید، می‌بینید که به طور کلی بودجه زیادی وجود دارد اما به طور ویژه به سرطان ریه اختصاص داده شده است که به نظر می‌رسد با خطاهای اخلاقی و در نتیجه بودجه کمتر مرتبط باشد. وقتی خطر مرگ‌ومیر مرتبط با سرطان ریه را با سایر سرطان‌های رایج مقایسه می‌کنید، می‌بینید که میزان خطر بسیار زیاد است. بنابراین، من فکر می‌کنم که عدم توجه مضر است.

حوزه اصلی پژوهش کوک، چاقی است و او در این پژوهش دریافت که اگرچه شیوع چاقی افزایش داشته اما خطرات آن کاهش یافته‌اند.

وی افزود: اگرچه افراد مبتلا به چاقی بیشتر می‌شوند اما در واقع این موضوع به مرور زمان منجر به مرگ‌ومیر بیشتر نمی‌شود. بنابراین، من فکر می‌کنم نکته واضح دیگری که باید بدانیم، این است که ما در درمان پیامدهای مرتبط با چاقی بسیار خوب هستیم و بیشتر ما صرف نظر از وزن بدن خود، چیزی داریم که احتمالا می‌توانیم روی آن کار کنیم.

برخی دیگر از نکات مرتبط با سلامتی که کوک در داده‌ها یافت، به شرح زیر هستند.

• میزان دیابت و فشار خون بالا به مرور زمان افزایش یافته است اما خطرات کاهش یافته‌اند.
• افراد بیشتری ورزش نمی‌کنند و این در حال حاضر با نتایجی بدتر از آنچه قبلا بوده مرتبط است.
• مصرف داروهای سلامت روان در دهه ۱۹۸۰ یک عامل خطر مهم به شمار نمی‌رفت اما در مجموعه داده‌های بعدی با افزایش مرگ‌ومیر همراه بود.
• تمام نکردن دبیرستان با خطرات سلامتی همراه است؛ در حالی که در دهه ۱۹۸۰ چنین نبود.

کوک خاطرنشان کرد: اگرچه این پژوهش نشان می‌دهد که تقریبا همه ما در مورد عوامل گوناگونی مانند رژیم غذایی، ورزش، سیگار، مصرف الکل و مواد مخدر جای کار داریم اما عواملی وجود دارند که خارج از کنترل فردی بسیاری از افراد هستند.

وی افزود: وقتی مواردی مانند ناامنی غذایی و آموزش پایین را به عنوان یک جامعه بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که ممکن است سلامت برای بسیاری از مردم انتخاب آسانی نباشد. وقتی این عوامل خطر را می‌بینیم، باید نسبت به آنها حساس باشیم.

این پژوهش، در مجله «PLOS One» به چاپ رسید.