آیا ما در این جهان پهناور تنها هستیم؟ آیا سیاراتی وجود دارند که دارای آب مایع و شرایط ایده آل برای رشد حیات باشند؟

اینها برخی از سوالات اصلی است که دانشمندان امیدوارند پاسخی برای آنها بیابند. با این حال، برای پاسخ به این پرسش‌های بزرگ، لازم است که در مورد آنچه که به آب امکان ماندگاری در سیارات دور دیگر می‌دهد، اطلاعاتی به دست آوریم.

اکنون دانشمندان دانشگاه راتگرز این فرضیه را مطرح کرده‌اند که احتمال وجود سیاره‌های فراخورشیدی مشابه زمین با آب مایع، بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌شد.

ما می‌دانیم که وجود آب مایع برای حیات ضروری است. کار ما نشان می‌دهد که این آب را می‌توان در مکان‌هایی یافت که ما چندان به آن توجه نکرده بودیم. لوجندرا اوجا (Lujendra Ojha)، نویسنده اصلی این مطالعه جدید، در یک بیانیه رسمی گفت: این موضوع به طور قابل توجهی شانس یافتن محیط‌هایی که در آن حیات از نظر تئوری توسعه می‌یابد را افزایش می‌دهد.

آب در سیارات فراخورشیدی

برای این مطالعه جدید، محققان سیاراتی را که به دور ستارگانی به نام کوتوله سرخ(M-Dwarfs) می‌چرخند، بررسی کردند. این ستارگان بسیار کوچک‌تر و خنک‌تر از خورشید ما هستند. علاوه بر این، کوتوله‌های سرخ به طور رایجی در کهکشان ما یافت می‌شوند.

اکثر سیاره‌های فراخورشیدی سنگی و مشابه زمین در حال گردش به دور کوتوله‌های سرخ کشف شده‌اند.

پس از شناسایی یک ستاره مناسب، محققان یک مدل رایانه‌ای برای بررسی امکان ایجاد و حفظ آب مایع در سیارات فراخورشیدی ایجاد کردند. این مدل شامل پارامتر گرمای تولید شده در سیاره برای مایع ماندن آب بود.

اوجا افزود: ما دریافتیم که وقتی احتمال ایجاد آب مایع توسط رادیواکتیویته را در نظر بگیریم، درصد بالایی از این سیاره‌های فراخورشیدی می‌توانند گرمای کافی برای حفظ آب مایع را داشته باشند و تعداد خیلی بیشتری نسبت به آنچه فکر می‌کردیم.

این مدل جدید نشان می‌دهد که اگر شرایط مناسب باشد، این آمار می‌تواند به هر سیاره دارای آب برای هر ستاره نزدیک شود. بنابراین صد برابر بیشتر از آنچه فکر می‌کردیم، آب مایع پیدا می‌کنیم. حدود ۱۰۰ میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری وجود دارد. اوجا توضیح داد که این شانس بسیار خوبی برای یافتن منشا حیات در سایر نقاط جهان است.

دانشمندان گمان می‌کنند که سناریوی مشابهی ممکن است امکان وجود آب مایع زیرسطحی را در قمرهای یخ زده زحل یا مشتری فراهم کند. چرخش مداوم ناشی از تاثیرات گرانشی سیارات بزرگی که به دور آنها می‌چرخند، ممکن است فضای داخلی زیر سطح یخ زده‌ی آنها را گرم کند.

این شبیه تاثیر ماه بر جزر و مد زمین است اما با شدت بسیار بیشتر. این امر باعث می‌شود قمرهای مشتری و زحل گزینه‌های اصلی برای یافتن حیات در منظومه شمسی باشند و ماموریت‌های آینده زیادی برای اکتشاف این اجرام برنامه‌ریزی شده‌اند.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.