اعتماد/ « متولدان سال هزار و سیصد و یک عمر درخشش » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته کیوان مهرگان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

با مرگ قابل پیش‌بینی اما باورنکردنی احمدرضا احمدی، باز هم نگاه به سوی نسلی رفت که انگار ماموریتی تاریخی داشتند تا دست ایران را از دوران ماقبل مدرن بگیرند، چند قدم راه ببرند و بگذارند در دست نسلی مدرن، معترض و نافرمان. محمدرضا شجریان، عباس کیارستمی، علی اشرف درویشیان، مسعود کیمیایی، آیدین آغداشلو، بهمن فرمان‌آرا، اسفندیار منفردزاده، محمود دولت‌آبادی، صمد بهرنگی و ناصر تقوایی جملگی به فاصله چند ماه در سال 1319 به دنیا آمده‌اند. 

مگر در این سال چه خبر بوده که دینامیک آن تا نزدیک به یک قرن بعد از خودش در زندگی ما جاری و ساری است؟  برای فهم نبوغ این نسل طلایی ایران که هرکدام‌شان سرآمد رشته خود هستند، باید به نیم قرن پیش از تولدشان برگشت. ما از زمان شاه سلطان حسین صفوی تا پایان سلسله قاجار، «تقریبا» زندگی یکنواختی داریم. عثمانی بین ما و مغرب زمین فاصله انداخته و در حالی که غرب لباس مندرس سنت را از تن بیرون آورده، ما در حال وصله پینه کردن لباس‌های قرون گذشته هستیم تا می‌رسیم به روزهای گرم مرداد 1284 خورشیدی که با فشار مردم ایران، مظفرالدین‌شاه در خانه مشیرالدوله فرمان تاسیس مجلس را با خط احمد قوام السلطنه تقریر کرد.  از اینجاست که ایران از پوسته کهنه و فرسوده خودش بیرون می‌زند. از آن به بعد تا نیم قرن بعد، این کشور حوادثی بس عجیب را پشت سر می‌گذارد که در شکل‌گیری ذهن این نسل نقشی تعیین‌کننده دارد. همین حوادث است که هم روی کیفیت فکر کردن و هم روی فرم فکر کردن این نسل تاثیرات عمیقی می‌گذارد؛ از به توپ بستن مجلس تا کودتای سوم اسفند. از انقراض سلسله قاجار تا آغاز مدرنیزاسیون ایران توسط بازماندگان مشروطه. از حمله متفقین تا تبعید رضا شاه. این نسل وقتی از آب و گل بیرون می‌آید با کودتای غمبار 28 مرداد نخستین زمستان سخت عمرش را تجربه می‌کند ولی دو اتفاق در زندگی این نسل، انقلاب به پا می‌کند. یکی تاسیس رادیو در سال 1319 (همسن همین نسل طلایی) و دومین اتفاق مهم، تاسیس کانون پرورش فکری کودکان در سال 1344 درست زمانی که اینان می‌خواهند از نیروی جوانی‌شان بیافرینند. رادیو به مثابه یک شبکه همسان‌ساز، ایده‌ها، سلیقه‌ها و مکانیسیم فکر کردن این نسل را متحول می‌کند. برای همین است وقتی کانون پرورش فکری تاسیس می‌شود هر کدام از آنها از یک شهر ایران می‌آیند. یکی از مشهد، یکی از گرگان، یکی از کرمان، یکی از کرمانشاه، یکی از آبادان و دیگری از آذربایجان. در ادامه حیات این نسل، بازهم شاهد اتفاقات بزرگی هستیم. از انقلاب 57 و سرنگونی سیستم پادشاهی و تاسیس یک جمهوری، از تجربه جنگ هشت ساله با عراق تا بالا رفتن از استیج گراند لومیر و رسیدن به نخل طلای کن. از راهیابی به گالری‌های بزرگ جهان تا ترجمه کتاب‌ها به بیست زبان زنده دنیا فقط بخشی از تجربه زیسته این نسل درخشان است. مرگ احمدرضا احمدی، برگی از کتاب متولدان سال هزار و سیصدو یک عمر درخشان ایران را ورق زد. اینان در تاریخ ‌زاده شدند. در تاریخ بزرگ شدند و تاریخ را ساختند. ما نسل بلند اقبالی بودیم که با آنها زیستیم و جان و جهان این نسل را در زمان حیاتشان لمس و درک کردیم.