خبرگزاری کتاب ایران/ «تاریخ خاص تنهایی» رمانی تامل‌برانگیز و خاص در بیان تاریخ زندگی انسان‌های عاصی و دورمانده از عشق است.
 

 در رمان «تاریخ خاص تنهایی» نوشته احمد آلتان، خسروبیک که زمانی از اعضای اتحاد و ترقی بود و در برهه‌ای از زندگی کشتن را جایگزین عشق‌ورزی کرد، سرانجام در آخرین روزهای عمر با ترس و حیرت به عشق رو می‌کند، اما دیگر دیر شده است. نِرمین همواره عشق را می‌جوید اما وقتی مردی به خاطرش رنج می‌کشد، او را ترک می‌کند، چون معتقد است هر عشقی تاریخ خاص خود را دارد؛ تاریخی که با جنگ، شکست، رنج، ویرانی و آتش‌بس پیش می‌رود.

این تاریخ خاص مانند آنچه مورخان می‌نویسند همواره آکنده است از درد و تباهی؛ تاریخی است که شادی‌ها را نادیده می‌گیرد. از سوی دیگر، مبرا شخصیتی است که با وجود تمنای عشق، همیشه احساسات خود را پنهان و سرکوب کرده و با رفتارهای آکنده از بی‌مهری دیگران به دوران کهولت رسیده است و در نهایت، بهایی گران می‌پردازد.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «از اینکه خودم را ترک می‌کنم می‌ترسم، انگار قراراست خودم را ترک کنم و بروم، به نظر دیوانگی یعنی همین، ترک کردن خود، همه بازمانده‌ها و رفته‌ها با من غریبه خواهند شد. نمی‌دانم چرا از دیوانگی می‌ترسم، اما گهگاه نه همیشه احساس می‌کنم کسی در درون من است و قرار است قبل از اینکه بگیرمش از دستم فرارکند. فکر می‌کنم اگر برود، من چه کار باید بکنم. استیصال من را می‌ترساند. در واقع، بیشتر از آنکه تکه‌ای از درونم من را ترک کند، احساس می‌کنم ترس از چنین چیزی دیوانگی است. چیزی هم که من را می‌ترساند خود این ترس است، وجود این ترس چیزی است که من را به وحشت می‌اندازد. بعد، این ترس ناپدید می‌شود، فشردگی درونم از بین می‌رود احساس راحتی می‌کنم، دوباره از این می‌ترسم که این ترس ناگهان یا روزی از بین نرود و در درونم باقی بماند و من هم دیوانه بشوم.»

نشر نو، کتاب «تاریخ خاص تنهایی» را اخیرا با ترجمه علیرضا سیف‌الدینی در 205 صفحه و بهای 130 هزار تومان عرضه کرده است.