در گفتگویی با این بانوی تیرانداز در مورد شرایط فعلی تیراندازی در ایران، شرایط تجهیزات، امکانات و کسب آمادگی برای المپیک پیشرو پرسیدیم که در ادامه می خوانید:

از تمرینات فعلی اتان بگویید؛ مشغول کسب آمادگی برای چه مسابقاتی هستید؟

ما چند ماه بعد از مسابقات قهرمانی جهان که‌ در مصر بود 2 ماه در اردو بودیم و داشتیم برای جام جهانی هند آماده می شدیم که متاسفانه چند هفته پیش مسابقات ما کنسل شد و اعزام نشدیم.

خب با این این اوصاف برنامه ریزی شما برای المپیک چه طور پیش می رود؟

اگر این طور پیش برود که نمی توانیم سطح آمادگی خود را مثل قبل بالا نگه داریم چون نیاز به مسابقات جهانی و میادین بزرگ تر داریم که با حضور در آن ها آمادگی بیشتری به دست بیاوریم، ولی اگر این نباشد و فدراسیون ما از سمت وزارت ورزش حمایتی نشود فکر می کنم این امکان پذیر نیست. تیراندازی هم همیشه جزو رشته های پر مدال بوده است و حالا هم جز پر مدال های المپیک است و همین طور سهمیه هایی که می گرفتیم نسبت به بقیه رشته های دیگر همیشه خیلی بیشتر بود و جزو تیم های بالا بودیم، امیدواریم دوباره تکرار شود و امسال هم این اتفاق بیافتد. چون ما تازه فصل مسابقاتمان دارد شروع می شود و قرار است برای کسب سهمیه به مسابقات سهمیه المپیک اعزام شویم، ولی نیاز به بازی های تدارکاتی و مسابقات سطح بالاهای جهانی داریم وگرنه نمی توانیم در کسب سهمیه هم موفق باشیم. برای المپیک هم به این شکل اصلا نمی توان برنامه ریزی کرد.

الان شرایط فدراسیون شما چه طور است؟ از نظر امکانات و بودجه و این که به اندازه کافی برای هموار شدن مسیر شرکت در مسابقات تلاش می کنند؟

فدراسیون دارد همه تلاشش را می کند ولی باید بودجه ای باشد که بتوان کاری کرد، چون رشته ما تجهیزات محور است و رشته مصرفی هستیم،فشنگ، ساچمه و تفنگی که استفاده می کنیم همه مصرف می شود و تجهیزاتی که داریم باید به روز باشند.هم تفنگ ها باید به روز شوند و هم فشنگ ها را باید شارژ کنیم که بتوانیم تمرین کنیم. ولی به خاطر مشکلات داخلی و تحریم های خارجی و داخلی خیلی کمبود تجهیزات داریم چون همه تجهیزات ما خارجی است و تولید داخلی ندارد. شرایط خیلی سخت است. فدراسیون دارد همه تلاشش را برای حداقل اعزام ها و مسابقات تدارکاتی می کند تا حداقل بتوانیم تجهیزات را به روز کنیم و در کنار رقبای خودمان باشیم و بتوانیم منصفانه رقابت کنیم. چون تجهیزات آن ها خیلی عالی هستند ولی برای ما کاملا قدیمی است و این کار ما را خیلی سخت می کند. ما مدال هایمان را می گیریم، سهمیه ها را می گیریم ولی خب اگر این اتفاق برای ما بیافتد می توانیم زود تر پیشرفت کنیم و سطح تیراندازی ما خیلی بالا تر برود.

سطح لیگ تیراندازی ایران چه طور است؟

لیگ برتر و لیگ دسته یک داریم و برگزار می شود ولی خب تقریبا تنها درآمد ورزشکاران در سطح ملی و حرفه ای از طریق قرارداد بستن با تیم ها در لیگ است.ولی در تیراندازی این کار هم انجام نمی شود و تقریبا درآمدی نداریم. یعنی تنها درآمد ما باید در لیگ و بستن قرارداد با تیم های بزرگی مثل سپاهان باشد که حمایت خودشان را هم می کنند ولی آن قدر این مبلغ پایین است که نسبت به رشته های دیگر سطحمان خیلی پایین تر است. در حالی که ما همیشه مدال آور و رکورد شکن هستیم و تیم هایی که داخلشان هستیم دیده می شوند. اسپانسر ها و تیم ها برای هزینه کردن در تیراندازی مقاوت رفتار می کنند.

به عقب برگردیم، چه شد که این رشته را انتخاب کردید؟

من از سال ۸۹ با مادرم که مربی تیراندازی بود خیلی تفریحی به سایت تیراندازی می رفتم. من هم یک گوشه نقاشی می کشیدم. خیلی کوچک بودم. کم کم به صورت نشسته تیراندازی کردم و علاقه مند شدم.بعد از طرف استان خودمان دعوت شدم و بعد هم به تیم ملی دعوت شدم.

تمرینات شما سنگین است و خیلی پیش می آید که حتی در ایام عید پیش خانواده نباشید. این را چه طور مدیریت می کنید؟

پدر و مادر من تهران نیستند و این خیلی سخت است چون از آن ها دورم.الان ۱۲ سال است که این طور است. ولی با توجه به علاقه ای که به رشته ام دارم سعی می کنیم برنامه ریزی کنم در زمان های بین اردو ها و تورنومنت ها خانواده را ببینم.