نمناک/ بعضی از آدمها از بودن در اجتماع لذت میبرند و دوست دارند هرروز به دایره ی دوستانشان اضافه شود، اما عده ای هم علاقه ای به بودن در اجتماع و فضاهای شلوغ ندارند.
حقایقی مهم درباره گوشه گیری و میل به انزوا
بسیاری از افراد کاملا اجتماعی هستند و تمایل زیادی به رفت و آمد با اطرافیان و دوستان خود دارند اما برخی دیگر به برقراری ارتباط تمایلی نداشته و در اجتماع به عنوان فردی خجالتی، کم رو و انزوا طلب شناخته می شوند.
این افراد در محیط مدرسه یا کار یا هر فضای دیگری از ورود به جمع ها خودداری می کنند و به تنهایی کارهای خود را پیش می برند و در کارهای جمعی مشارکتی ندارند. گوشه گیری ویژگی است که گاهی افراد از دوران کودکی با خود به همراه دارند، اما گاهی انزوا طلبی و گوشه گیری در دوران دیگر زندگی دیده می شود.
اگر شما مدتی است، میل به گوشه گیری دارید، این بخش از نمناک را مطالعه نمایید.
انزوا طلبی و گوشه گیری چیست؟

انزوا طلبی یک نوع اختلال اضطرابی است که در آن فرد به دلیل احساس ترس، حس به دام افتادن، درماندگی و یا خجالت زدگی از ارتباط با دیگران دوری می نماید و تنها ماندن را ترجیح می دهند.
انزوا طلبی و کناره گیری از جمع می تواند دلایل مختلفی داشته باشد شامل:
افسردگی
افسردگی یکی از بیماری های روانی شایع است که یکی از نشانه های آن انزوا طلبی و گووشه گیری می باشد. معمولا افراد افسرده تغییر رفتار داده و پیش تر شخصیتی اجتماعی داشته اما اکنون به گوشه گیری و منزوی شدن تمایل پیدا می کنند. نشانه های افسردگی ممکن است تا سال ها پنهان بماند.
تیپ شخصیتی درون گرا
گاهی انزوا طلبی و غیر اجتماعی بودن یک ویژگی درونی و به دلیل ژنتیک و تربیت خانوادگی است. شخصیت های درون گرا کم حرف و تنها بودن را ترجیح می دهند و از شرایط خود راضی هستند. درون گرایی نباید دستاویز تمسخر، انتقاد و یا تحقیر قرار بگیرد.
اختلالات شخصیتی
گاهی انزوا طلبی و غیر اجتماعی بودن به دلیل ابتلا به اختلالات شخصیتی مثل شخصیت اسکیزوئید و شخصیت اجتنابی است. شخصیت اسکیزوئید علاقه ای به تعامل با دیگران ندارد اما شخصیت اجتنابی دوست دارند در جمع باشند اما دائما نگران هستند مورد تمسخر دیگران قرار بگیرند.

ریشه های انزوا طلبی و گوشه گیری
الگوهای تربیتی کنترل گرانه والدین افراد را مستعد انزواطلبی می کند.
پایه های زیستی و ژنتیکی در نوع رفتار کودکان تاثیر دارد و برخی کودکان از ابتدای تولد با الگوهای زیستی دوری گزینی واکنش نشان می دهند.
افرادی که در سنین کودکی استقلال طلبی و فردیت آن ها به درستی ارضا نشده مستعد انزواطلبی هستند.
مشکلات خانوادگی ممکن است افراد را در بستر انزوا طلبی و ابتلا به افسردگی قرار دهد.
ترس از نتیجه و نداشتن توان رویارویی با واقعیت و نپذیرفتن واقعیات زندگی ممکن است افراد را مستعد انزواطلبی نماید.
گوشه گیری چه زمانی خطرناک است؟
انزوا زمانی اختلال محسوب می شود که باعث عذاب فرد شده و کارایی او را تحت تأثیر قرار دهد. هنگامی که فرد به طور تقریبا دائمی، از لذت های گذشته خود دوری کرده و دیگر شرایط پذیرش افراد و شرکت در جمع ها را نداشته و به سمت افکار خودکشی و پوچ گرایی درباره زندگی کشیده شود، باید درمان را مورد توجه قرار دهد.
راه های درمان انزوا طلبی و گوشه گیری
یکی از ریشه های اصلی انزوا طلبی عدم شناخت فرد از خود است پس توانمندی های خود را مرور کنید.
 عدم داشتن مهارت اجتماعی و ترس از رابطه سبب انزوا طلبی می شود پس مهارت های اجتماعی خود را تقویت کنید.
 ترس از انتقاد یا طرد شدن نوعی ترس پیش بینانه منفی از رویدادهاست پس خود را در فضای معاشرت با دیگران قرار دهید.
 تفکرات بی ارزش خود را ارزیابی کنید و برداشت ها و ادراکات غیر منطقی خود را سامان بخشید.
 صحبت با یک یا درمان گر گزینه مناسبی برای درمان خواهد بود.
 درمان موفق برای افسرده ها ترکیبی از روان درمانی فردی، دارو درمانی و درمان گروهی است.