یک‌شنبه 27 آبان 1403 - 08:22

کد خبر 130867

سه‌شنبه 27 تیر 1402 - 18:48:00


هشدار سوم به روس‌ها


فرهیختگان/متن پیش رو در «فرهیختگان» منتشر شده و انتشارش در «آخرین خبر» به معنای تایید آن نیست

مجتبی خراسانی| حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه روز گذشته به بیانیه مشترک روسیه با کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس درباره جزایر سه‌گانه ایران واکنش نشان داد. در بیانیه پایانی نشست وزرای امور خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و روسیه در مسکو، طرفین حمایت خود را از ابتکار امارات برای دستیابی به یک راه‌حل مسالمت‌آمیز برای موضوع جزایر سه‌گانه از طریق مذاکرات دوجانبه یا دیوان بین‌المللی دادگستری اعلام کردند. به‌دنبال این بیانیه وزارت خارجه ایران، سفیر روسیه در تهران را احضار کرد و از وی درباره این اقدام توضیح خواست. به‌جز اقدام وزارت امور خارجه، اقدام مسکو مورد اعتراض بسیاری از مقامات و مسئولان و چهره‌های سیاسی در ایران قرار گرفت. به‌عنوان نمونه دکتر علی‌اکبر ولایتی، مشاور امور بین‌الملل مقام‌معظم‌رهبری در یادداشتی نوشت که «روسیه به همان چاله‌ای افتاد که چندی پیش چین به درون آن افتاد.» در همین راستا، کنعانی، سخنگوی وزارت خارجه نیز در نشست خبری خود تاکید کرد که ایران موضوع تمامیت ارضی و سرزمینی خودش را بر جزایر سه‌گانه هیچ گاه قابل مذاکره نمی‌‌داند و دخالت هر طرفی را در این ارتباط مردود تلقی می‌کند. 
موضع‌گیری ظهر روز گذشته کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی پیرامون جزایر اختلافی بین ژاپن و روسیه، نشان از آن داشت که ایران نمی‌خواهد به‌سادگی از کنار این موضوع عبور کند. خرازی در دیدار کازوتوشی آیکاوا، سفیر ژاپن در تهران که درباره جنگ اوکراین نکاتی را مطرح کرد، گفت: «جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یک موضع اصولی با هرگونه مداخله نظامی و نقض حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها مخالف است.» خرازی بدون اینکه به بیانیه روسیه و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس درباره جزایر سه‌گانه ایرانی بپردازد به جزایری که روسیه پس از جنگ جهانی دوم به سرزمین خود منضم کرد و ژاپن آن را «اشغالی» می‌داند، اشاره کرد و گفت: «به اعتقاد اینجانب بهترین راه برای حل‌وفصل اختلافات ارضی بین ژاپن و روسیه بر سر جزایر چهارگانه، مذاکره مستقیم بین دو کشور است.»
اما این پایان کار نبود و چند ساعت بعد، امیرعبداللهیان در کنفرانس مطبوعاتی با بدر بن حمد البوسعیدی همتای عمانی خود، آب پاکی را روی دست روس‌ها ریخت. او در واکنش به بیانیه اخیر شورای همکاری خلیج‌فارس و روسیه گفت: «اخیرا در بیانیه کشورهای خلیج‌فارس و روسیه بندی درباره تمامیت ارضی ایران گنجانده شده است. ما با هیچ طرفی درخصوص استقلال و تمامیت ارضی ایران هیچ تعارفی نداریم.» وزیر خارجه افزود: «درپی احضار سفیر روسیه به وزارت خارجه روز گذشته از کانال‌های دیپلماتیک از مقامات روسیه توضیحاتی دریافت کردیم. ما این‌گونه توضیحات را کافی نمی‌دانیم و هرگز این‌گونه بیانیه‌ها را برنمی‌تابیم.» 
امیرعبداللهیان اما به این حد بسنده نکرد و یک گام جلوتر رفت تا از تهران به مسکو پیام روشنی ارسال کرده باشد. او بر حمایت تهران از تمامیت ارزی اوکراین خبر داد و گفت: «درخصوص اوکراین بر توقف جنگ و تمرکز بر راه‌حل سیاسی تاکید داریم. ما بر تمامیت ارضی کشورها ازجمله اوکراین تاکید داریم و بر موضوع توقف جنگ اصرار می‌کنیم و از طرفین درگیری می‌خواهیم بر مسیر مذاکرات سیاسی بازگردند.» 

 رد هرگونه اشغالگری و انضمام
پدیده اشغال و انضمام در قدیم به‌دلیل سیالیت تقریبا مداوم مرز حکومت‌ها، امری عادی به‌حساب می‌آمد، اما امروزه چندان خوشایند و معمول نیست. بااین‌حال این پدیده همچنان در مناطقی رواج دارد. آمریکا دست به اشغال برخی نواحی در غرب عراق و شرق سوریه زده، ترکیه در شمال عراق و سوریه دست به اشغالگری زده، عربستان‌سعودی در یمن این کار را دنبال می‌کند و بدتر از همه، رژیم‌صهیونیستی نماد برجسته اشغالگری است. صهیونیست‌ها با ورود به سرزمین فلسطین و تشکیل دسته‌های مسلح ابتدا سرزمین‌های موسوم به 1948 را اشغال و با کمک متحدانی مانند شوروی و آمریکا به‌عنوان خاک رسمی خود معرفی کردند و سپس به‌مرور دست به اشغال سرزمین‌های 1967 و حتی جولان سوریه زدند. اشغالگران صهیونیست مدعی‌اند جولان و قدس به خاک آنها ملحق شده است. آنها همچنین درصدد فراهم آوردن الحاق کرانه باختری هستند. اقدامات صهیونیست‌ها نشان می‌دهد با وجود حضور اشغالگران متعدد طی دهه‌های اخیر، به‌جز رژیم‌صهیونیستی، دولتی دیگر پس از اشغالگری درپی انضمام برنیامده است. از این رو روسیه در موقعیتی حساس قرار گرفته است. اشغال پنج استان اوکراینی کریمه، دونتسک، لوهانسک، زاپروژیا و خرسون و الحاق آنها به خاک روسیه می‌تواند دومین دولت در دسته «انضمام گران» را وارد نظام بین‌الملل سازد؛ موقعیتی که زیبنده قرن جدید نیست. مسکو به‌دلیل تلاش کی‌یف برای پیوستن به ناتو و تهدید امنیتی علیه خود می‌تواند دست به اقداماتی علیه اوکراین بزند اما این مساله به معنای مجوز انضمام نیست. علی‌رغم لزوم تنبیه دولت وابسته به ناتو در کی‌یف، تمامیت ارضی این کشور با حضور هر دولتی در قدرت لازم است.
 
 
 



پربیننده ترین


سایر اخبار مرتبط