ایرنا/ خواننده پیشکسوت ایرانی گفت: منهای تعداد انگشت شمار، باقی اصلا خوانندگی بلد نیستند چون اصول کار را نمی‌دانند؛ خوانندگان جدید تصور می‌کنند خواندن به همین سادگی است و همین می‌شود که اثرشان حتی در ذهن نمی‌ماند چون نه ملودی، ملودی است و نه شعر، شعر.

بهرام حصیری در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا در مورد وضعیت خوانندگی در روزگار معاصر، گفت: بسیاری از خوانندگان اصول کار را نمی دانند. اصول کار را دانستن لزوما به این معنا نیست که فرد آکادمیک خوانده باشد اما مسئله این است که عمده افرادی که امروز خود را خواننده می دانند رسم و راه کار را نمی دانند. در جمع فامیل نشسته و دو سه آهنگ از خوانندگان دیگر خوانده و چندنفر کف زده اند و به این باور رسیده اند که خواننده هستند و به سرعت می روند پول زیادی به یک آهنگساز می دهند، شاعری هم در این میان وجود ندارد و این گونه افراد برای شعر سراغ آدم های بزن برویی می روند.

خواننده آلبوم «صدای عشق» اظهار داشت: همیشه گفته ام که کار اگر میخواهد موفق شود، آهنگساز، خواننده و شاعر باید بدانند چه کار می کنند و در تخصص خود کار کشته باشند. صدا ژنتیکی است اما می شود آن را به مرور زمان با آموزش اکتسابی کرد، یعنی اصول و فرمول موسیقی را تعلیم ببینند و سراغ چهار استادی که دستشان به دهنشان می رسد و در این تخصص کارکشته هستند، بروند.

حصیری تصریح کرد: ولی برخی خوانندگان جدید تصور می کنند خواندن به همین سادگی است و همین می شود که اثرشان حتی در ذهن نمی ماند چون نه ملودی، ملودی است و نه شعر، شعر.

وی افزود: ما در ادبیات مان شاعران قدر قدرتی مانند سعدی، حافظ و مولانا، عطار، وحشی بافقی و بسیاری دیگر داشته ایم، ولی در خوانندگان جدید که بیش از دوهزار نفر هستند کمتر دیده ام که از این اشعار غنی استفاده شود. خواننده هرچقدر خوب بخواند و نوازنده هرچقدر که خوب بنوازد باید احساس درونی با نشاط داشته باشد ویولونی که آرشه می کشد، تاری که می خواهد زخمه بزند باید با احساس باشد یا من به عنوان خواننده ای که می خواهم پشت میکروفن بروم باید با تمام وجود شعر را درک و حفظ کنم تا بتوانم کار درست و حسابی را انجام بدهم.

خواننده آلبوم «شور عاشقانه» تصریح کرد: همیشه در مصاحبه هایم توصیه کرده ام که جوانان، من اگر انتقادی می کنم هدفم این نیست که جلوی پیشرفت شما را بگیرم، بلکه انتقادم سازنده است و کارهایی که من به شما می گویم انجام دهید، چیزهایی بوده که در گذشته به ما تفهیم شده است؛ استادان بزرگ تجارب زیادی داشته اند که ما نزد آنها رفتیم و موسیقی را یاد گرفتیم و باید از این پتانسیل ها (لزوما مالی نیست) بهره برداری و کار را بهینه سازی کرد.

حصیری تاکید کرد: به همین دلیل همیشه گفته ام برای خواننده شدن باید راه و رسم آن را آموخت، تعلیم آواز دید و نزد استادان خوب رفت و بزن برویی و طوطی وار کار نکرد.

بهرام حصیری: منهای تعداد انگشت‌شمار، باقی اصلا خوانندگی بلد نیستند

وی در توضیح فعالیت های متاخر خود نیز بیان کرد: کارهایی را دارم و گهگاه با صدا و سیما هم کار می کنم اما نه به سیاق سابق چون امروز متاسفانه انگیزه لازم نیست؛ در ۴، ۵ سال اخیر دو سه آلبوم آماده کرده ام اما با شرایطی که هست نمی شود منتشر کرد؛ بسیار برای این کارها هزینه شده است اما وارد بازار که شود دانلود غیرقانونی و کپی و مواردی از این دست هست.

خواننده آلبوم «جان عاشق» ادامه داد: ما نمی خواهیم جیبمان را به خاطر این موضوع پر پول کنیم و مسئله معنویت و دوست داشتن مردم قطعا در اولویت است اما این موضوع برای من مهم است که کسانی که طرفدار من هستند و قطعا من را دنبال می کنند این اثر از راه درست به دستشان برسد.

بهرام حصیری در ۲ مرداد سال ۱۳۳۰ در کرج متولد شد و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ ادبیات فارسی به پایان برد و از سال ۱۳۵۰ فراگیری آواز را نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

در ادامه نزد اسماعیل ادیب خوانساری در رادیو تلویزیون ملی ایران و پس از آن در کلاس‌های محمود کریمی در هنرستان موسیقی ملی، ردیف‌های موسیقی ایرانی را آموخت. وی نخستین بار در سال‌های ابتدایی دهه ۱۳۵۰ با اجرای قطعه‌ای از ساخته‌های مجتبی میرزاده در سریال تلویزیونی سمک عیار ، خوانندگی در تلویزیون را تجربه نمود و پس از انقلاب نخستین‌بار در سال ۱۳۷۱ به دعوت اسدالله ملک همکاری خود را با واحد موسیقی صدا و سیما آغاز نمود و تصنیفی با عنوان «جان عاشق» از آثار اسدالله ملک و شعر مشفق کاشانی اجرا کرد که از آثار سرشناس او است.

او طی سال‌ها، آثار متعددی را در صدا و سیما اجرا و ضبط نمود.

نخستین آلبوم موسیقی وی نیز با نام «جان عاشق» توسط شرکت صوتی تصویری سروش منتشر شد. او همچنین به واسطهٔ آشنایی و پیشنهاد چنگیز جلیلوند، مدت کوتاهی در عرصهٔ دوبله فعالیت نمود. بهرام حصیری در دههٔ ۱۳۷۰ با «ارکستر همنوازان» به سرپرستی اسدالله ملک، به اجرای برنامه پرداخت و پس از حدود ۲۰ سال در سال ۱۳۹۰ با «ارکستر چکاوک» به سرپرستی رضا شایسته در تالار وحدت تهران به روی صحنه رفت.