اکنون یک نسخه از ضبط اصلی این صفحه، طی روزهای آتی در حراج ساتبیز(Sotheby's) به حراج گذاشته خواهد شد و انتظار می‌رود به مبلغ ۴۰۰ هزار تا ۶۰۰ هزار دلار به فروش برسد.

قبل از پرتاب وویجر ۱ و ۲ در دهه ۱۹۷۰، کاوشگرهای فضایی پایونیر ۱۰ و ۱۱ هر دو، پلاک‌های فلزی کوچکی را حمل می‌کردند که به نوعی شبیه یک کپسول زمان به فضا پرتاب می‌شدند تا هر گونه حیات فرازمینی احتمالی، در آینده‌ای دور آنها را پیدا کنند.

تهیه گلدن رکورد در یک دوره ۶ ماهه

ناسا می‌گوید که پیام وویجر شامل یک صفحه گرامافون، یک دیسک مسی با روکش طلا به قطر ۱۲ اینچ حاوی صداها و تصاویر انتخاب شده برای به تصویر کشیدن تنوع حیات و فرهنگ روی زمین است.

کمیته‌ای به ریاست کارل ساگان(Carl Sagan) اخترشناس آمریکایی، محتوای این صفحه را برای ناسا انتخاب کرده است که شامل ۱۱۵ تصویر و انواع صداهای طبیعی مانند موج دریا، باد، صاعقه، صدای پرندگان، نهنگ‌ها و حیوانات دیگر است.

این صفحه همچنین شامل گزیده‌های موسیقی از فرهنگ‌ها و دوره‌های مختلف از جمله موسیقیدانانی نظیر باخ، بتهوون، موتسارت، استراوینسکی، لوئیس آرمسترانگ و دیگر نوازندگان برجسته است.

گفتنی است که علاوه بر این‌ها، این صفحه حاوی احوالپرسی‌های گفتاری به ۵۵ زبان و چندین پیام کارتر(Carter)، رئیس‌جمهوری آمریکا و  والدهایم (Waldheim) دبیر کل سازمان ملل متحد است.

کارل ساگان که در سال ۱۹۹۶ درگذشت، گفت: این صفحه تنها در صورتی پخش خواهد شد که تمدن‌های فضایی پیشرفته در فضای میان‌ستاره‌ای وجود داشته باشد.

دورترین جسم ساخته‌شده توسط انسان از زمین

تنها هشت نسخه از این صفحه که از مس و روکش طلا ساخته شده، وجود دارد. دو نسخه از آن همراه کاوشگرهای وویجر هستند و نسخه به حراج گذاشته شده در واقع نسخه شخصی ساگان و همسرش آن درویان(Ann Druyan) است.

درویان، کارگردان این پروژه بود و نقش اصلی را در تنظیم موسیقی ایفا کرد که به معنای بازتاب تجربیات انسانی از جمله جنگل‌های بارانی حاوی سر و صدای زندگی، اولین کلمات مادر به نوزادش، امواج مغزی و صدای قلب‌ زنی است که به تازگی عاشق شده است.

درویان در یک مصاحبه، گفت: تقریباً نیم قرن پس از ایجاد آنها، این صفحه‌ها که از زمان ساخت آنها هرگز در اختیار ما نبوده است، فرصتی منحصر به فرد برای یک مجموعه‌دار فراهم می‌کند تا تنها نسخه اصلی اولین شیء را که از «منطقه توقف خورشیدی» عبور کرده است، به دست آورد، جایی که باد خورشیدی جای خود را به طوفان پرتوهای کیهانی میان‌ستاره‌ای می‌دهد. شاید این تنها چیزی باشد که ممکن است پس از نابودی همه چیزهایی که می‌شناسیم، زنده بماند.

هلیوسفر یا هورسپهر پهنه‌ای است حباب‌مانند که بادهای خورشیدی را دربرگرفته است. هورسپهر دربرگیرنده همه منظومه شمسی و میدان مغناطیسی خورشیدی است که کیلومترها دورتر از مدار پلوتو را در بر می‌گیرد. پلاسمایی که از خورشید به بیرون دمیده می‌شود (طوفان‌های خورشیدی) این حباب را در مقابل فشار گازهای فضای میان‌ستاره‌ای، هیدروژن و هلیوم مولکولی که در کهکشان راه‌شیری پخش هستند، ایجاد و حفظ می‌کند. جریان باد خورشیدی از خورشید آغاز می‌شود و تا منطقه ضربه خروجی با سرعت پیش می‌رود تا اینکه با رسیدن به این منطقه به صورت ناگهانی از سرعت آن کاسته شود.

منطقه‌ای که بعد از ضربه خروجی واقع شده ‌است، به نام پوش‌خورشیدی (Heliosheath) شناخته می‌شود. پوش خورشیدی منطقه‌ای میانی است که مرز بیرونی آن، مرز هلیوسفر محسوب می‌شود. به مرز هلیوسفر منطقه توقف خورشیدی (Heliopause) نیز گفته می‌شود. شکل کلی حباب هلیوسفر با توجه به فشار و چگالی گازهایی که منظومه شمسی از داخل آن عبور می‌کند و همچنین با توجه به خورشید، تغییر می‌کند و به شکل یک کُره‌ی دقیق و کامل نیست.
کمبود داده و بکر و کاوش نشده بودن این مناطق موجب به وجود آمدن نظریه‌های زیادی برای مدل‌سازی این نواحی شده ‌است.

این صفحات، سندی بی‌نظیر در تاریخ اکتشافات فضایی و تمدن بشری هستند که هر یک از آنها داخل یک پوشش آلومینیومی قرار گرفته‌اند و دستورالعمل‌هایی را به زبان نمادین، منشأ فضاپیما و نحوه پخش صفحه توضیح می‌دهند.