در تصاویر دیگر همچنین یک موتور موج انفجاری مورب پرسرعت دیده می‌شود که تحت عنوان «shcramjet» نیز شناخته می‌شود که برای تامین انرژی تونل باد مورد استفاده قرار می‌گیرد و طبق گزارش‌ها می‌تواند شرایط را تا سرعت ۳۰ ماخ شبیه‌سازی کند.

موتور «shcramjet» شبیه به موتورهای اسکرام‌جت (scramjet) است، اما در نحوه‌ی احتراق آن‌ها تفاوت وجود دارد. در موتور «shcramjet»، احتراق در یک ناحیه نازک اتفاق می‌افتد. این برخلاف موتورهای اسکرام‌جت است که در آن احتراق به صورت انتشاری اتفاق می‌افتد. از آنجایی که احتراق در یک «shcramjet» به یک منطقه کوچکتر محدود می‌شود، طول محفظه‌ی احتراق می‌تواند بسیار کمتر از یک موتور اسکرام‌جت باشد. این موضوع امکان ادغام و احتراق کارآمدتر سوخت و هوا را فراهم می‌کند.

ماه گذشته، مؤسسه‌ مکانیک آکادمی علوم چین در پکن اعلام کرد که آخرین تونل باد سریع JF-22 با موفقیت تایید شده و اکنون برای استفاده عمومی در دسترس است. ساخت JF-22 در سال ۲۰۱۸ آغاز شد و طول آن تقریبا ۵۴۸ فوت (۱۶۷ متر) و قطر کابین آزمایشی آن تقریبا ۱۳ فوت (۴ متر) است.

طرحی که در ویدئوی آزمایش به نمایش گذاشته شده است، شباهت زیادی به طراحی هواپیماهای فضایی که در گذشته توسط شرکت‌های هوافضای چینی و مؤسسات دانشگاهی به نمایش گذاشته شده‌اند، دارد.

این هواپیما دارای یک بال دلتا و ساختار دارت مانند است.

سیستم‌های پرتاب دو مرحله‌ای به مدار شامل یک هواپیمای مادر است که یک فضاپیما را به ارتفاع بالا منتقل می‌کند و به دنبال آن فضاپیما با استفاده از موتور خود به فضا پرتاب می‌شود. بسیاری از این سیستم‌ها دارای هواپیماهای فضایی قابل استفاده مجدد هستند که می‌توانند روی باند فرود بیایند. برخی از آن‌ها مانند اسکرام جت یا «shcramjet» از موتورهای جت تنفس هوای پیشرفته استفاده می‌کنند.