تصور می شود حیات چنین سیاره هایی نخست در منظومه خود (مشابه منظومه شمسی) آغاز می شود اما آنها بعدا توسط یک مکانیسم ناشناخته از منظومه بیرون می شوند. با وجود تصویری آشنا از سیاره هایی که دور یک ستاره مدار می زنند، تحقیق جدید حاکی از آن است که در کهکشان راه شیری وجود چنین سیاره های سرگردان و بدون ستاره ای در کهکشان راه شیری ۶ برابر بیشتر از سیاراتی هستند که دور ستاره مدار می زنند.

دیوید بنت مولف تحقیق و محقق ارشد ناسا در بیانیه ای در این باره می گوید: ما تخمین می زنیم در کهکشان ما تعداد سیاره های سرگردان ۲۰ برابر بیشتر از ستار ها است. این نخستین سنجش ما از تعداد سیاره های سرگردان در کهکشان است که به سیاره هایی با حجم کمتر از زمین نیز حساس است.

به طور معمول سیاره های خارج از منظومه شمسی به وسیله تاثیری که آنها هنگام مدار زدن روی ستاره شان می گذارند، ردیابی می شوند. به عنوان مثال یک سیاره خارج از منظومه شمسی هنگام رد شدن از جلوی ستاره به کاهش نور آن منجر می شود.