ایرنا/ مادران زنجیر و لباس سیاه پسرانشان را آماده می‌کنند؛ هنوز زنان در عاشورایی که در تاریخ جاری است، نقش آفرینی می‌کنند.

۱۴۰۰ سال زمان زیادی است تا یک واقعه فراموش شود ولی تنها یک حادثه در تاریخ است که با گذشت زمان پررنگ‌تر از قبل می‌شود و آن روزی است که در هر مکان و زمانی جاری است"؛ عاشورا" ...
دهه اول محرم هر سال، اندوه در هیات‌هایی جاری است که شور و شعور حسینی را باهم دارد و هر جرعه آبی که کام تشنه‌ای را سیراب می‌کند با کلام "سلام بر حسین تشنه‌لب" همراه است.
محرم که می‌رسد بیرق‌های سیاه به اهتزاز در می‌آید، کربلاییان از حسین(ع) اذن می‌گیرند تا برایش مجلس عزا برپا کنند و هر کسی به زبانی از محرم و کاروان کربلا می‌گوید، اینجا فرسنگ‌ها دور از کربلا، دین و مذهب همه عزت و آزادگی می‌شود، این رویه مختص پیروان هیچ مذهبی نیست.
 

عاشورا رمزی برای همه آزادیخواهان جهان است و فرقی ندارد اهل کدام دین و مذهب باشند؛ چرا که با آغاز سال قمری و کربلا کربلا گویان، واژه‌هایشان معنا می‌یابد و با تکرار عاشورا عاشورا، دعایشان رنگ و بوی آزادگی می‌گیرد.
شهرها و مردمانش که سیاهپوش می‌شوند، دیگر هر محله و خیابانی می‌شود کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا.
شاه‌حسین خوانان در مقابل تکایا و هیات‌ها حلقه عزا می‌بندند و بر سر و سینه زنان، از غربت خاندان اهل بیت در دشت نینوا می‌خوانند.
در این مراسم معنوی که سال ۱۳۹۵ به ثبت ملی رسیده است، حلقه عزا در روز عاشورا به اوج خود می‌رسد و خورشید عاشورا که می‌تابد گویی عاشورای سال ۶۱ هجری است که مردم اینگونه پریشان هستند.
مردها از پیر و جوان حلقه یا حسین گویان به راه می اندازند و بر سر و سینه می زدند، با اینکه سالها وقتی تحویل می شود، جشن میگیرند اما تحویل سال قمری با خود غم و اندوهی به وسعت ۱۴ قرن با خود به همراه دارد.
شاه حسین خوانی اعلان عزای حسینی در سریش‌آباد است، مردها دستشان را از پشت به کمر یکدیگر می گیرند و با دست دیگر بر سینه و سر زنان فریاد «یا حسین» «وا حسین» سر می‌دهند، از وقتی یادم هست پیرغلامان همیشه میدان دار بودند و بدون بلندگو، دم نوحه‌ می‌گیرند.
از همان شب اول محرم پابرهنه و بدون کفش و جوراب وارد مراسم عزای امام حسین(ع) می شوند، جوانانی که دشمن روی آنان حساب ویژه باز کرده بود و میخواست آزادگی را از آنان بگیرد.
تثلیث مقدسی از عشق در دل‌ها برپا شده، بین‌الحرمین دل‌ها در مسیر هروله از حسین(ع) تا ابوالفضل(س) و از آنجا تا حسین زمان حضرت امام خامنه‌ای تنها ندای لبیک بود.

از مداحان جوان شهر است و مرثیه حماسی ابالفضلی‌اش خون غیرت را در رگ‌ها به جوش آورده است.
حسین شیخ‌جعفری که با نوای گرمش این روزها، حال و هوای دیگری به هیات‌ها و بویژه هیات رهپویان علوی داده قدردان عزادارانی است که شور و شعور حسینی را باهم به نمایش گذاشته‌اند.
این مداح جوان افزود: با همه اینها جای شکر دارد که هیات‌ها هیچ وقت نمی‌گذارند چراغ عزای حسینی خاموش شود.
امروز خیابان‌ها هم عزاداری می‌کنند، عطر نام شما که در هوا می‌پیچد، زبان‌ها یکصدا فریاد لبیک می‌شوند تا از آسمان شهر بر صحن بین‌الحرمین جاری شوند، دل‌ها بی‌تابی می‌کنند تا خود را به نامت نزدیک کنند.

هیات کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) سریش‌آباد هم این روزها سخت مشغول پخت و توزیع نذری در بین مردم است.
هیاتی نوپا که سال قبل هم نذری داشت و امسال روزانه یک هزار و ۵۰۰ پرس غذای گرم تهیه و در بین مردم توزیع می‌کند.
ابوذر ده‌ده‌جانی از مسوولان این هیات گفت: خیرین از مناطق مختلف استان و با هر توان مالی در این نذری سهیم هستند.
وی به حال و هوای متفاوت این هیات در روز عاشورا اشاره کرد و اظهار داشت: ۴۰ عضو هیات امنای این هیات تمام تلاش خود را کرده‌اند تا همه اهالی شهر از نذری حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) بهره‌مند شوند چرا که اعتقاد مردم بر شفای این نذری‌هاست.
ده‌ده‌جانی افزود: خیری با اهدا یک قوطی رب و خیر دیگری با اهدا مبالغ و اجناس میلیونی در این سفره بزرگ اطعام حسینی سهم دارند و این تنها از عشق بی اندازه‌ای سرچشمه می‌گیرد که مختص خاندان عصمت و طهارت است.

بعد ازظهر مجلس مقتل خوانی برپاست و این جمعیت انگار قرار نیست خسته شود و این همان شوری است که شین حسینی یا خود دارد.
و شب قرارگاه همه آنهایی است که میخواهند شام غریبان را با کاروان کربلا سپری کنند و جواز حضورشان را در اربعین امضا کنند.