حسن بن علی نخستین فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه پیامبر(ص) است. بنابر گزارش‌های تاریخی، نام «حسن» را پیامبر(ص) برای او برگزید و او را بسیار دوست داشت. او 7 سال از عمر خود را با پیامبر(ص) همراه بود و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.

فضایل امام حسن(ع) در منابع شیعه و اهل سنت آمده است. او یکی از اصحاب کسا است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را معصوم می‌دانند. آیه اطعام و آیه مودت و آیه مباهله نیز درباره او و پدر و مادر و برادرش نازل شده است.

در منابع تاریخی آمده است که او دو بار تمام دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد. به سبب همین بخشندگی‌ها، او را «کریم اهل بیت» خوانده‌اند.

همزمان با ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، اشعاری از شاعران آیینی کشورمان منتشر می‌شود.

قاسم نعمتی

باران گرفت و کوچه‌ی دنیا صفا گرفت
دریا به یُمن نورِ وجودش شفا گرفت
روحِ کرم ز فیض قدومش جلا گرفت
سائل همیشه رزق خود از مجتبی گرفت

زیباترین ترانه‌ی لب‌ها خوش آمدی
اول امامزاده‌ی دنیا خوش آمدی

ماهِ خدا ز برکت تو این چنین شده
عشقت دلیل هر نفس مومنین شده

زلف کمند توست که حبل المتین شده
اصلاً کَرَم به نام تو آقا عجین شده

سنگ تو را به سینه زده جانم از ازل
ای آبروی شعر و ادب، قطعه و غزل
احسانِ بی‌کرانِ تو در هر زبان مَثَل
شد قاسم تو وارث "احلی من العسل"

بی حب تو عسل به دهانم هلاهل است
آخر به جز حسن چه کسی یار سائل است؟

ذکرِ گره گشا، حسن بن علی مدد
فرزند مصطفی، حسن بن علی مدد
ای مروه و صفا، حسن بن علی مدد
ای نورِ کبریا، حسن بن علی مدد

هفت آسمان به حیرتِ ذکرِ سجود تو
عزت گرفته‌ پرچم دین با وجود تو ...

سر تا به پایت آیه به آیه پیمبری
تو اولین سلاله‌ی آیات کوثری
آقا میان معرکه کردی چه محشری
دیدند در جمل که تجلّیِ حیدری

جانم به ضربِ دستِ تو ای تیغِ صیقلی
ای فاتح جمل پسر مرتضی علی

مرضیه عاطفی

پیغمبران دورِ پیمبر جمعشان جمع است
خیلِ ملائک دورِ حیدر جمعشان جمع است

مادر شده زهرا و آمد ساره با لبخند
حوّا و مریم؛ دورِ مادر جمعشان جمع است

نوزاد نه! نورِ کرامت! حُسنِ نامحدود
در دست‌هایش درّ و گوهر جمعشان جمع است

یا مجتبی گفتند و بوسیدند پایش را
خورشید و ابر و ماه، دیگر جمعشان جمع است

حاتم به بازو بسته حرزِ یاحسن را و
در خانه، سائل‌هایِ مضطر جمعشان جمع است

لبریزِ روزه‌دارها شد امشب این خانه
وقتِ اذان از قبل، بهتر جمعشان جمع است

دارند می‌گیرند از چشم  حسن حاجت
سلمان و مالک، حُجر و قنبر جمعشان جمع است

شخص  کریم  اهل بیت آمد؛ بهشت اینجاست
اینجا که اهلِ دل، سراسر جمعشان جمع است

وعّاظ، قاری، مستمع، مداح، شاعرها
اطرافِ حیدر خیلِ نوکر جمعشان جمع است

با، یاحسن دل می‌بریم از پنج تن هر آن
روزی که دورِ حوض کوثر جمعِ‌مان جمع است!

محسن ناصحی

شعرِ من، واژه‌ی من، لُبِّ کلامم حسن است
شب سلامم حسن و صبح سلامم حسن است

با حسن زنده و با عشقِ حسن خواهم مُرد
حُسنِ مَطلع حسن و حُسنِ ختامم حسن است

هرکسی زنده به عشق است نَمیرد هرگز
زنده‌ی عشقم اگر، رمزِ دوامم حسن است

مثلِ رودم که حَسن ذکرِ قعود است مرا
مثل کوهم که شب و روز قیامم حسن است

پدرم هرچه مرا نام نهاده‌ست گذشت
من از این لحظه، از این ثانیه، نامم حسن است

سرِ من سبز، زبان سرخ، سرم هم برود
أیُّهاالناس بدانید: امامم حسن است

رضا احدزاده

نیمه‌ی ماه خدا ماه به دنیا آمد
اولین گل پسر حیدر و زهرا آمد

غرق لبخند و چه آرام در آغوش نبی...
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی...

صف به صف فوج ملائک همه در حال نزول
شادمان است دل حیدر و زهرا و رسول

نام نیکوش حسن جلوه‌ی رحمان و رحیم
من غلام بن غلام، اوست کریم ابن کریم

کرم و جود و سخا، مات کرامات حسن
همه عالم شده مبهوت کمالات حسن

مادرش فاطمه و باب گرامیش علی
سبط اکبر نوه‌ی پاک و گرامی نبی

قلم از مدح و ثنای تو شده سرگردان
بنویسد زکدامین کرمت آقا جان...