سیناپرس/ زمین در طول حیات خود با دوره های متعدد یخبندان مواجه شده و در برخی از این موارد، یخچال های قطبی تا نزدیکی استوا پیشروی کرده و زمین به یک گلوله برفی تبدیل شد. پژوهشگران همواره در تلاش بودند تا این معما را حل کنند که در این دوران چگونه حیات در کره زمین تداوم یافت.
 در طول عصر یخبندان مارینو، بین ۶۵۴ تا ۶۳۵ میلیون سال پیش، زمین به طور کامل منجمد شده و همه بخش های آن زیر لایه های یخ و برف قرار گرفت.
یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد:محیط های دریایی قابل سکونت برای اولین اشکال حیات پیچیده ممکن است گسترده تر از آنچه قبلا تصور می شد، باشد.
این یافته ‌ها نشان می ‌دهد:شرایط اقیانوس ‌های باز قابل سکونت ممکن است حتی تا عرض‌های جغرافیایی میانی در طول رویداد  عصر یخبندانی که زمین را تبدیل به یک گلوله برفی کرد،  ادامه داشته باشد، به این معنی که شرایط موجود در زمین به موجودات زنده اجازه می داد در دوره‌ های نزدیک به انجماد جهانی زنده بمانند.
این بحث بسیار پیچیده تاکنون موضوع بحث های بسیاری بوده است. پیش از این تصور می ‌شد پناهگاه ‌های اقیانوسی برای زنده ماندن موجودات دریایی در طول رویداد زمین گلوله برفی در یخبندان مارینو وجود داشته است. با این حال، شرایط محیطی که به این موجودات اجازه زنده ماندن می‌دهد هنوز به خوبی شناخته نشده است.

هو یوئه سونگ (Huyue Song) و همکارانش طی این مطالعات  ترکیب ژئوشیمیایی رسوبات غنی از فسیل را در سازند نانتوئو در اواخر عصر یخبندان در جنوب چین، با قدمت بین ۶۵۴ تا ۶۳۵ میلیون سال تجزیه و تحلیل کردند. آن ها طی این مطالعات، فسیل هایی را یافتند که شبیه جلبک های فتوسنتز کننده در کف دریا بودند.
علاوه بر این، شیمی آهن موجود در نمونه ها نشان داد که آب های عمیق اکسیژن ضعیفی دارند، اما بازیافت نیتروژن هوازی احتمالاً در آب های سطحی اکسیژن دار رخ داده است. بررسی های انجام شده نشان داد در طول عصر یخبندان فوق الذکر ، رسوبات مرتبط با موجودات زنده در فاصله بین ۳۰ تا ۴۰ درجه شمالی، بسیار بیشتر از آنچه که در هر اقیانوس منجمد نشده ای انتظار می رود، وجود دارد.
نویسندگان پیشنهاد می ‌کنند که این مکان ‌های اقیانوس باز در عرض جغرافیایی میانی، پناهگاه‌ هایی برای ارگانیسم‌ های پیچیده فراهم می‌ کنند تا در دوره‌ های انجماد جهانی زنده مانده و شرایط این دریاها به موجودات مختلفی اجازه داد تا زمانی که شرایط سازگارتر شود، به حیات خود ادامه دهند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.