وی بر لزوم تحلیل زبان توسط نویسندگانی که صبغه فرهنگی دارند تأکید کرد و گفت: ما باید به زبان بومی‌مان برگردیم و برگشتن به فطرت خود، گره از زبان ذهنی انسان باز می‌کند. این شاعر در این باره افزود: برگشتن به ذات زبان، داشته‌های‌مان را به یادمان می‌آورد و می‌بینیم که برخی از شاعران به زبان کودکی بر می‌گردند و در آن تصرف می‌کنند.

میرشکاک در حین طرح این مبحث به تجربه‌های برخی شاعران با محوریت برگشت به زبان بومی و ذات زبان به عنوان مصادیق بحث اشاره کرد و گفت: دانته، با تلفیق تمام لهجه‌های ایتالیاِئی دراثر «دوزخ, برزخ بهشت»، کاری که فردوسی برای ایرانیان در شاهنامه کرد را برای ایتالیائی‌ها انجام داد.

وی ادامه داد: ما هم حاصل قلمروی چند فرهنگی هستیم و این فرهنگ‌ها، هم‌تافتی عجیب و غریبی پیدا کرده اند.

این پژوهشگر با ذکر خاطره‌ای از زمستان سال ۱۳۶۰ گفت: در حیاط خانه‌مان برف می‌آمد اما با تصرفی که بیدل در من داشت، عرق کردم.

درس‌گفتارهای زیبائی‌شناسی زبان فارسی، سه‌شنبه‌های هر هفته ساعت ۱۷ توسط دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری و با ارائه یوسفعلی میرشکاک، شاعر و پژوهشگر، در سالن سلمان هراتی حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، روبروی کوچه پورموسی برگزار می‌شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران برای شرکت در این جلسات می‌توانند در سالن سلمان هراتی حوزه هنری حضور یابند.