به داغ‌های مکرر شیراز... 

در قامت شقایق در خون نشسته؛ ما 
آیینه‌ای مقابل قلب شکسته؛ ما

 در ازدحام زخم، جنون خیز درز درد
در التهاب معرکه‌های خجسته؛ ما 

ما ساکنان حضرت دل‌های عاشقیم 
جان می‌دهیم در قدمش دسته‌دسته؛ ما 

خون می‌شویم در رگ جغرافیای عشق
 از هرچه بُهتِ سختِ سکوت است، خسته؛ ما

 با زخم‌ها حکایت ما عاشقانه‌هاست
 ای تیرهای حرمله! این دسته‌دسته؛ ما 

هرجا که زخم هست همان‌ها جهان ماست
 با ما سخن شکسته بگویید، رسته؛ ما 

شیراز کربلاست همان کربلای سرخ 
شیراز نینواست همان نینوای سرخ 

از خون لاله شاه‌چراغ آفتاب شد 
آلاله بر ضریح نشست و شراب شد 

نام شهید در نفس شهر پخش شد
در لحظه صحن‌های حرم رنگ عرش شد 

گلدسته‌ها به نام تو فریاد می‌کنند 
از حنجره بریده حق یاد می‌کنند 

ما زنده می‌شویم به این درد و داغ‌ها 
رزمنده می‌شویم به‌سوی چراغ‌ها 

حافظ نوشته است ز راه و مرام ما 

ساقی به نور باده برافروز جام ما