آخرین خبر/ اولین گریه‌‌ها که بر اثر گرسنگی بوده و طلب شیر از مادر و اولین جمله‌ای که از او شنیده‌ایم زمانی که به هر دلیلی نتوانسته همان لحظه به ما شیر و غذا برساند؛ « صبر کن مادر؛ چند لحظه صبر کن». صبر مثل غذا برای ما حیاتی است.

این را از رفتار و گفتار مادر آموخته‌ایم، نه به‌عنوان یک مهارت و آموزه زیستی بلکه به‌صورت غریزی. رفتاری که باید آن را بیاموزیم و در حافظه‌ ثبتش کنیم تا بتوانیم به حیات خود ادامه دهیم. برای بقا که از صبر بگذریم به مرحله رشد شخصی و موفقیت فردی و اجتماعی می‌رسیم و با «صبر آگاهانه» می‌توانیم به آن برسیم.

صبر اولین مهارت و فضیلتی است که هر انسانی می‌آموزد و اگر یاد بگیرد چگونه از این خصلت استفاده کند به فردی موفق در زندگی و اجتماع تبدیل می‌شود. صبر آنقدر مهارت مهمی است که یونسکو ۱۶ نوامبر را به‌نام روز «صبر و بردباری» نامگذاری کرده تا مردم با تمرکز روی این ویژگی و مهارت به دوستی با خود و دیگران و جوامع دست پیدا کنند.
صبر آن‌قدر مهم است که خداوند در آیه ۱۴۶‌سوره آل‌عمران می‌فرماید: ان‌ا... یحب‌الصابرین «خداوند صابرین را دوست دارد». انسان صبور آن‌قدر عزیز و گرانقدر می‌شود که خداوند به او محبت ورزیده و او را گرامی می‌دارد. اگر بپرسیم خداوند چه کسانی را دوست دارد و پاسخ‌ها را پیدا کنیم به این جواب هم می‌رسیم که انسان صبور صاحب چه فضیلت‌هایی است که پروردگار او را عزیز می‌دارد. واژه صبر از درختی به همین نام گرفته شده، گیاهی بسیار تلخ که میوه‌ای شیرین دارد. صبر تلخ است، صبوری کردن مسیری پر از سختی و تلخی است اما نتیجه صبر همیشه شیرین است. همه ما تجربه‌هایی داریم از زمان‌هایی که صبر نکرده‌ایم و به نتایج بدی رسیده‌ایم و به جای گشایش در گره و مخمصه افتاده‌ایم یا مشکلات‌مان بیشتر شده‌است. تجربه ثابت کرده که آدم‌‌های صبور معمولا پیروز می‌شوند و به ظفر دست پیدا می‌کنند. هما‌ن‌طور که جناب حافظ می‌فرماید: «بر سر آنم که گر ز دست برآید/ دست به کاری زنم که غصه سر آید...» و در ادامه می‌گوید: «صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند/ بر اثر صبر نوبت ظفر آید...

نویسنده: فرزانه عطار