خراسان/ « وجوه متمایز نبرد رمضان ۱۴۴۴ » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم دکترحامد رحیم‌پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
 
کسانی که تحولات سرزمین های اشغالی را رصد می کنند، می دانند که نبرد چند روز گذشته ، از متفاوت ترین و متمایزترین نبردهایی بودکه صهیونیست ها در 75سال گذشته با آن مواجه شده اند.درواقع کمتر از یک سال پس از شکست آشکار رژیم صهیونیستی از مقاومت فلسطین در «سیف القدس» که حتی منابع امنیتی و نظامی اسرائیلی آن را نخستین پیروزی قاطع فلسطینی‌ها در یک جنگ تمام‌عیار بر ارتش صهیونیستی خواندند، پاسخ  محکم و در عین حال متفاوت مقاومت درنبرد رمضان 1444 طرف مقابل را مبهوت کرده است.برای مثال طی دو روز نبرد، در حمله اولی که از نوار غزه انجام شد، از 9 راکت شلیک شده، 2یا 3راکت توسط گنبدآهنین رهگیری نشد، یکی روی یک لانه غصبی فرود آمد و یک یا 2راکت دیگر به یک کارخانه در سدیروت اصابت کرد، در حالی که قبلا راکت‌های 107 م‌م مقاومت غزه حتی با تعداد بالاتر همگی سرنگون می‌شدند که اتفاق اخیر نشان دهنده تغییر در سلاح‌هاست.  همچنین دامنه شلیک راکت از شهرک‌های اطراف نوار غزه مانند سدیروت و ... به نقب غربی در جنوب فلسطین اشغالی کشیده شد‌.  پیش از این در صورت حمله راکتی مقاومت، صهیونیست‌ها واکنش سریع نشان می دادند و پایگاه‌های مقاومت غزه را بمباران می‌کردند در حالی که سطح پاسخ به حملات مقاومت توسط صهیونیست‌ها بسیار محدود بود به طوری که می‌توان گفت اساسا پاسخی داده نشد که اعتراضات صهیونیست‌ها  به این موضوع را در پی داشت. درمقابل حتی پس از پرواز جنگنده‌های صهیونیست شاهد شلیک موشک‌های دوش پرتاب و پدافندی قسام به سمت جنگنده‌های صهیونیست‌ بودیم که البته با پرتاب فلر توسط جنگنده‌ها رهگیری می‌شدند.  یکی دیگر از وجوه متمایز نبرد اخیر،سلسله حملات راکتی از جنوب لبنان به سمت اراضی اشغالی بود.اهمیت حملات موشکی از لبنان به دلیل میزان تلفات آن نیست بلکه بار روانی که این عملیات در بین مقامات صهیونیستی ایجاد می‌کند بسیار فراتر از اهداف نظامی است، چرا که ثابت کرد مقامات پرمدعای تل‌آویو دیگر نمی‌توانند امنیت شهرک‌نشینان را تامین کنند و مهم ترین پیامدهای آن، خروج سرمایه و مهاجرت معکوس از سرزمین های اشغالی خواهد بود که افول رژیم اشغالگر را تسریع خواهد کرد و نشانه‌های آن در ماه های اخیر در حال عیان شدن است. اتفاقات چند هفته گذشته داخل سرزمین های اشغالی نیز نبرد اخیر را متفاوت کرده بود.زمانی که ارتش یکدست و فرمانبردار در سرزمین‌های اشغالی وجود داشت، نتانیاهو برخلاف ادعاهایش جرئت نکرد تیری به سمت لبنان شلیک کند و اکنون که سرزمین‌های اشغالی با اعتراضات سراسری روبه رو است و فرماندهان ارتش از کابینه تندرو تمرد می‌کنند، شرایط برای دولت نتانیاهو سخت‌تر خواهد بود.افزون بر این، در این نبرد و در میانه ای که ادراک نخبگان دو طرف در عالی ترین درجه اهمیت قرار دارد،گویی نبرد اصلی در ذهن ها جاری است و نه در سدیروت و رفح و غزه وتل آویو. در این حال نباید از نشست هماهنگی فرماندهان مقاومت فلسطینی و لبنانی و... به آسانی گذشت. جلسه بیروت، رویدادی فوق العاده مهم بود.ارکان مقاومت در جبهه های شمالی، جنوبی، شرقی و مرکزی هم عهد شده اند به شکل هماهنگ نتانیاهو را گوشمالی دهند. در نقطه مقابل، باوجود گذشت چند ماه از نخست وزیری نتانیاهو، نه بایدن حاضر است با او ملاقات کند،نه در جبهه داخلی از هم پاشیده اسرائیل حداقلی از اعتماد باقی مانده که سران مخالفان حاضر باشند کنار نتانیاهو بایستند و با او عکس بگیرند.به جرئت می توان گفت تا کنون چنان سطحی ازهمگرایی در جبهه مقاومت و چنین سطحی از واگرایی در جبهه عبری رخ نداده است.جلسه راهبردی بیروت نشان داد که  شروع جنگ بین اسرائیل و غزه به مرزهای فلسطین محدود نخواهد شد و این بار همه اضلاع مقاومت در منطقه در برابر اشغالگران متحد خواهند شد و از همه سو سرزمین های اشغالی توسط گروه های مقاومت هدف قرار خواهد گرفت. همه این ها باعث شد که این بار  واکنش نتانیاهو و دیگر مقامات ارشد رژیم، برخلاف لفاظی‌های همیشگی‌، بسیار ضعیف و نشان‌دهنده ترس شدید از مواجه شدن با واکنش نظامی مقاومت به ویژه حزب‌ا... باشد.