با ما بگو از کوچه‌های سنگر ای مرد
ما را ببر با خود میان لشکر ای مرد

رفتی و ما ماندیم و شب‌های جدایی
در جبهه‌های غفلت از همسنگر ای مرد

ای راوی فتح صنوبرهای عاشق
از اوّلِ مقتل بخوان تا آخر ای مرد

هر دم نگاهت خیره بر آن سوی اروند
می‌بینمت در غربتی پهناور ای مرد 

سخت است دوری از شهیدان خدایی
دل را به دریا می‌سپاری یک‌سر ای مرد

شهری به پا کردی میان آسمان‌ها

شهری پر از آلاله‌های پرپر ای مرد

دلتنگ مجنون گشتی و بی‌تاب فکّه
باید شهادت را بگیری از سر ای مرد

هر شب شهادت نامه‌ات را خواندی ای عشق
در خاک جبهه آرمیدی دیگر ای مرد

از کربلا گفتیّ و آقای شهیدان
آری نماند انگشت و نه انگشتر ای مرد

از کربلای پنج گفتی و رسیدی
تا آسمان کربلای آخر ای مرد