آخرین خبر/ حاج_آقا_مجتبی_تهرانی: حالا فرض کنیم و هیچ اشکالی هم ندارد اگر خدابه من امشب خطاب کرد: ای بندۀ من! به تو امر کردم که فلان کار را بکن، امّا نکردی و گفتم که آن کار را نکن، ولی انجام دادی؛ به تو نعمت دادم؛ امّا سپاسگزاری نکردی و در راه من استفاده نکردی؛ من از شما سؤال می کنم: چه جوابی داریم بدهیم؟ امشب درها باز است و هر چه می خواهی بگویی می توانی، امّا سه سؤال از تو دارم.
گفتم بکن، نکردی؛ گفتم نکن، کردی؛ به تو نعمت دادم، امّا سپاسگزاری نکردی. در اینجا من چه جوابی بدهم؟ شب نوزدهمِ شب های قدر، شب سرنوشت سازی است. امّا باید بگویم شب نوزدهم، شب شرمندگی است؛ شب سرافکندگی است.
خدایا! ما بد کردیم. در اینجا مسئله پیش می آید که اگر ما اعتراف کردیم، آیا جواب مثبت است یا نه؟ مهم اینجاست. «فَهَلْ ینْفَعُنِی ، یا إِلَهِی ، إِقْرَارِی عِنْدَکَ بِسُوءِ مَا اکْتَسَبْتُ»؛ آیا این برای من سودی دارد که امشب اعتراف کنم به اینکه بد کردم؟ آیا این برای من فایده دارد؟
«وَ هَلْ ینْجِینِی مِنْکَ اعْتِرَافِی لَکَ بِقَبِیحِ مَا ارْتَکَبْتُ»؛  و آیا اعترافم پیش تو من را نجات می دهد؟ اعتراف به اینکه من کار زشت کردم؟ جواب بر طبق تمام روایاتی که داریم، مثبت است: «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً» . (خدا همه گناهان را مى آمرزد.) اهل معرفت می گویند به مقام غفّاریّت خداوند پناه ببر و از خداپوزش بطلب. شب نوزدهم، شبی است که انسان باید پناه به مقام غفّاریّت خداببرد. امّا یک چیزی هم وجود دارد و آن اینکه امشب ما دستِ خالی نیستیم. این را مکرّر گفته ام. این طور نیست که هیچ چیز نداشته باشیم.
بلکه یک گوهر گران بها در دلم دارم و به آن اتّکا می کنم و آن حبّ امام‌علی است.
در خانۀ امام‌علی برویم. التماس دعا.  الصحیفۀ السجّادیّه، دعا 12  سورۀ مبارکۀ زمر، آیۀ 53