ایران/ زن عصبانی که از فحاشی و خساست‌های شوهر۶۵ساله اش خسته شده بود در یک اقدام جنون آمیز شوهرش را با ضربه‌های عصا کشت.

قاضی محمد عنبری بازپرس شعبه اول دادسرای جنایی کرج گفت: رسیدگی به این پرونده از ۲۸ اسفندماه پارسال به دنبال تماس تلفنی پسر جوانی با اداره پلیس شروع شد.

این پسر جوان درحالی که از مرگ پدر ۶۵ ساله‌اش شوک زده شده بود، مدعی شد که پدرش به طرز باورنکردنی توسط مادرش که ۶۰ سال سن دارد، به قتل رسیده است.

فرید در اظهاراتش گفت در زمان مرگ پدرش در خانه نبوده و برای خرید به مغازه رفته است و وقتی به خانه برمی‌گردد با شیشه شکسته پنجره و صحنه مرگ دلخراش پدرش روبه‌رو شده است. او مدعی شد که مادرش گفته است پدرت را با عصا کشتم.

زن ۶۰ ساله در بازجویی مدعی شد که شوهرش مرد خسیسی بوده است طوری که برای استفاده از دستمال کاغذی هم باید از او اجازه می‌گرفتم روز حادثه پس از خوردن قرمه سبزی که برای ناهار پخته بودم شوهرم که مدتی بود زمینگیر شده و با عصا راه می‌رفت شروع کرد به ناسزاگویی. این اخلاق او سال‌ها بود مرا آزار می‌داد. دیگر از این همه احساس حقارت خسته شده بودم. او مدام به من ناسزا می‌گفت و خساست‌هایش باعث رنجم شده بود تا اینکه در یک چشم برهم زدن نفهمیدم چه کار می‌کنم، عصایش را گرفتم و با گفتن جمله چه خبر است چرا به من فحش میدی دیگر اختیار از دستم خارج شد و با همان عصا به سر و صورتش کوبیدم تصاویر اذیت کردن‌هایش مقابل چشمانم بود تا اینکه پسرم از راه رسید و تازه فهمیدم چه کار کردم.

زن ۶۰ ساله با جثه‌ای ظریف و کوچک خودش را قاتل شوهرش معرفی کرد.

قاضی عنبری گفت: به دنبال اعتراف‌های این زن در صحنه جنایت بازسازی صحنه جرم هم در همان لحظه انجام شد.

بازپرس جنایی درباره نظریه جرم شناسی این پرونده گفت: متأسفانه باید بگویم که خشونت‌طلبی سن و سال نمی‌شناسد و مدیریت خشم در هر سنی بسیار مهم است. در این پرونده چیز مهمی که می‌توانست جلوی وقوع جرم را بگیرد نقش سایر اعضای خانواده است.

متأسفانه علی رغم اینکه فرزندان قاتل و مقتول از درگیری‌های آن‌ها باخبر بودند، اما هرگز سعی نکردند با ایجاد فضای صلح و محبت آمیز مشکلات آن‌ها را حل کنند.

وی درباره محیط جغرافیایی داخل خانه نیز گفت فضای بصری و پاکیزگی خانه و بوی خوش نیز در ایجاد انرژی مثبت عاری از افکار منفی نقش بسزایی دارد. بسیاری تنش‌های زوجین به خاطر عدم مدیریت خشم صورت می‌گیرد که در نهایت اتفاق‌های جبران‌ناپذیری رخ می‌دهد که باعث پشیمانی خواهد شد.