روایتی که می‌خوانید، خاطره‌ای از حسین عظیمی، یکی از رزمندگان دفاع مقدس، است که در کتاب «خاکریز و خاطره» آمده است.

«یک روز آقای حسن‌زاده، فرمانده قرارگاه پمپاژ، به من گفت: «برو اهواز و با خانواده‌ت تماس بگیر؛ مثل اینکه خبر شهادتت را به خانواده‌ت دادند و اونا هم منتظر تشییع جنازتند!»

فکر کردم شوخی می‌کند؛ اما وقتی قیافه جدی و نگران او را دیدم گفتم: «نمی‌شه که اینجا رو ول کنم و برم اهواز. نمی‌تونم بهشون خبر بدم که سالمم.»

فرمانده هم نه گذاشت و نه برداشت و گفت: «پس شما تسویه حساب کن و برگرد خونه!» 

وقتی رسیدم پشت درب خانه، صحنه‌ای دیدم که هرگز فراموش نمی‌کنم. کوچک‌تر‌ها از دیدنم ترسیده بودند و باور نمی‌کردند خودم باشم. بزرگ‌تر‌ها از دیدنم شوکه شده و نمی‌توانستند قدم از قدم بردارند.

خلاصه آن روز با چهره‌هایی مواجه شدم که نه گریه‌شان معلوم بود و نه خنده‌شان!»