محمدحسین ملکیان

دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت

امیر هیچ به‌جز زخم بی‌شمار نخورد
امیر هیچ به‌جز درد بی‌شمار نداشت

شبانه‌های علی مثل روز روشن بود
اگر که پنجره‌ها پردۀ غبار نداشت

نه در خیال خلافت که پیش چشمش این
به قدر وصلۀ یک کفش اعتبار نداشت

و کینه‌ها همه یک تیغ شد فرود آمد
که چیز دیگری از کوفه انتظار نداشت

سعید بیابانکی

شب تا به سحر نماز می‌خواند علی

با دیدۀ تر، نماز می‌خواند علی

آن صبح که سجده‌گاه در خون غلتید
گفتند: «مگر نماز می‌خواند علی؟»

محمدمهدی سیار

امام، رو به رهایی… عمامه روی زمین
قیامتی شده بعد از اقامه روی زمین

خطوط آخرِ نهج البلاغه ریخت به خاک
چکید خون خدا در ادامه روی زمین…

خودت بگو! به که دل خوش کنند بعد از تو
گرسنگان ”حجاز» و ”یمامه» روی زمین؟

زمان به خواب ببیند که باز امیرانی
رقم زنند به رسم تو نامه روی زمین:

"مرا بس است همین یک دو قرص نان ز جهان
مرا بس است همین یک دو جامه روی زمین…"

تو رفته‌ای و زمین مانده‌است و ما اینک
و میزهای پُر از بخشنامه… روی زمین

عبدالرحیم سعیدی راد

ناگهان در یک سحر ایمان خود را یافتم
جان سپردم آن‌قدر، تا جان خود را یافتم

سورۀ اخلاص را می‌خواستم پیدا کنم
لای شب‌بوها، شبی، قرآن خود را یافتم...

یک شب «قدر» آسمان گل کرد در آیینه‌ام
ذکر «یا منّان» و «یا رحمان» خود را یافتم

ذکر می‌گفتم ولی حالی پریشان داشتم
در شب «الغوث‌ها» درمان خود را یافتم

شانه‌ام لرزید و برپا شد قیامت در دلم
تا به سر قرآن گرفتم، جان خود را یافتم...

محسن کاویانی

دیگر رسید لحظه ی فردای بی علی
پوچیم و هیچ ما پس از این ، ”ما» ی بی علی

ای کاسه های شیرِ به صف ننگ بر شما
گر از علی کنید تمنای بی علی

مُرغ از قفس پرید ندا داد جبرئیل
اینک شما و وحشتِ دنیای بی علی

قرآن بی علی ثمرش ابن ملجم است
دارد خطر تلاوت هر آیه بی علی

بوی شکاف کعبه گرفته طواف ما
باید گریخت ورنه ز هر جای بی علی

جز یا علی مگو و مدد از جهان مجو
شیطان نشسته در پس هر ”یا» ی بی علی

با یا علی ست گر دَم او زنده می کند
بی معجزه ست هر دم عیسای بی علی

رمز شکاف کعبه و دریا علی ست، پس
غرق است بین حادثه موسای بی علی

در ”عین»  و ”لام» و ”یا» همه ی درس ها گمند
بیهودگی ست مشق الفبای بی علی

یک عده پای غیر علی پا گرفته اند
اسلامشان شده ست چه بی پایه بی علی

شیری که خورده اند از آن رو که نیست پاک
از آنشان شده ست اذان های بی علی

”ما را خدا ز زهد ریا بی نیاز کرد» 
دلخوش بمان تو شیخْ به تقوای بی علی …