این بیماری اولین بار در دهه ۱۹۵۰، در قبایل آدمخوار «پاپوآگینه نو» کشف شد که در اثر آلودگی به نوعی پروتئین آلوده به نام «پریون» به‌وجود می‌آید. این پروتئین در بافت مغز افراد بیمار یافت می‌شود.

بیماری کورو، در میان افراد قبایل آدم‌خواری شیوع پیدا کرد که هنگام مراسم مذهبی‌شان مغز مردگان خود را می‌خوردند.

اگرچه خوردن مغز اجساد در دهه ۱۹۶۰ ممنوع اعلام شد، بیماری کورو تا سال‌ها پس از آن قربانی می‌گرفت. دوره نهفتگی بیماری کورو، طولانی است و ممکن است تا چند دهه طول بکشد و شایع‌ترین این دوره بین ۱۰ تا ۱۳ سال است که در برخی از افراد تا ۵۰ سال هم گزارش شده است. اما به محض بروز این بیماری فرد مبتلا در کمتر از یک سال جان خود را از دست می‌دهد.

از شایع‌ترین علایم بیماری کورو می‌توان به پا و دست‌درد،‌ اشکال در راه رفتن، سردرد، مشکل بلع، لرزش و تکان‌های عضلانی اشاره کرد.

خوشبختانه این بیماری بسیار نادر است و از سال ۲۰۱۰ به این طرف، مورد مبتلایی گزارش نشده است.