ورزش 3/صحنه های مخابره شده از ورزشگاه آزادی، یک نمره منفی بسیار بزرگ برای سیستمی است که ورزش ایران را هدایت می کند.
شب گذشته و در ورزشگاه خالی از تماشاگر آزادی، مسابقه ای حساس میان پرسپولیس و النصر انجام شد که از همان دقیقه اول، کیفیت زمین و از بین رفتن چمن ورزشگاه آزادی، تبدیل به مهمترین ویژگی آن شد و هر بیننده ای که مسابقه را از تلویزیون تماشا می کرد از خود می پرسید که چه بلایی بر سر این استادیوم آمده که چمن به این حالت درآمده است.
تازه این وضعیت پس از تلاش شبانه روزی مدیران جدید ورزشگاه آزادی و سعی آنها برای ساماندهی و بهبود اوضاع رخ داده است. آنها که تخریب ورزشگاه آزادی را هم در پایان رقابت های لیگ فصل گذشته آغاز کرده و با توجه به مسائل و مشکلات موجود در ورزشگاه آزادی و احتمال ریزش، به نوسازی سکوها پرداختند. عملیاتی که با توجه به شکل و فرم روزهای کاری در ایران، از ابتدا هم معلوم بود مدت زیادی به طول خواهد انجامید و بنابراین این ورزشگاه در شرایطی میزبان بازی النصر شد که خرابی های آشکاری در طبقات بالایی آن به چشم می خورد که البته این موضوع با توجه به نصب دوربین ها در موقعیت های خاص هرگز به چشم نیامد.
اما خرابی امروز ورزشگاه پیر آزادی که همواره چشم و چراغ فوتبال ایران بوده، در شرایطی است که رئیس جمهوری در جلسه هفته پیش خود با ورزشکاران تأکید کرد ورزش ایران به یک ورزشگاه مدرن و جدید نیاز دارد. این مهمترین دستوری است که در سالهای اخیر از سوی بالاترین مقام اجرایی کشور به مدیران ورزش ایران داده شده است. اتفاقی که باید خیلی زودتر از اینها رقم می خورد اما به دلایل مختلف، هیچکس ضرورت آن را احساس نکرده است.

در حال حاضر و با توجه به اینکه آزادی احتیاج به استراحتی واقعی برای تغییراتی کلی دارد، کلنگ زدن یک ورزشگاه جدید و شروع سریع عملیات عمرانی و ساخت و ساز و ایجاد استادیومی که در قواره های جهانی و مطابق با سلیقه جدید حاکم بر این صنعت بزرگ باشد، ضرورتی است که باید در صدر کارهای وزیر ورزش جدید، کیومرث هاشمی قرار بگیرد. در واقع، ساخت این استادیوم به همراه آماده سازی تیم های ایران برای حضور در رقابت های المپیک پاریس در سال آینده، با اهمیت ترین کاری است که این وزارت خانه می تواند انجام بدهد. البته دیروز معاون ورزش قهرمانی این وزارت خانه حتی از جانمایی احتمالی این استادیوم خبر داد و گفت مکان هایی برای ساخت آن در نظر گرفته شده است و ظاهرا مکانی که بیش از بقیه احتمال قطعیت را دارد، زمینی بزرگ در اطراف فرودگاه امام خمینی (ره) است.
در شرایطی که تخریب خود ورزشگاه آزادی و ساخت یک استادیوم استثنایی در غرب تهران نیز می تواند یکی از گزینه ها باشد، ظاهرا ورزش ایران فعلا اعتماد به نفس دست زدن به این کار عظیم را ندارد و به همین دلیل نیز جای دیگری در نظر گرفته خواهد شد تا استادیومی تازه برای تهران و ورزش کشور ایجاد بشود. ورزشگاهی که باید در ابتدا مشخص شود مخصوص فوتبال بوده یا قرار است همه رشته ها را پوشش بدهد و اینکه شامل چه سازه های جانبی در کنار استادیوم خواهد بود.
در حال حاضر، فوتبال ایران نیاز به سرمایه گذاری های دیگری بخصوص در قسمت ساختمان آکادمی تیم های ملی و زمین های چمن اطراف نیز دارد که یک حرکت جهادی و تخصیص بودجه می تواند شرایط تازه ای را برای نحوه اداره تیم های 17 گانه فوتبال ملی ایجاد کند و پیشرفت بیشتری را برای فوتبال ما رقم بزند.
امیدواریم ورزشگاهی که ابراهیم رئیسی دستور ساختش را داده، در کیفیت جهانی و مطابق با زیباترین نقشه هایی باشد که می شود برای یک استادیوم کشید. چیزی که تصاویرش باعث آبروی ما در سراسر جهان بشود، چرا که نه.