خراسان/ خب کریس هم اومد و رفت و ما باید از این رویداد درس بگیریم تا استقبال بهتری از نیمار داشته باشیم. به‌نظرم کار از همون فرودگاه شروع می شه. پذیرایی به جای موز و سیب، کلوچه سنتی و گز براشون بذاریم بره لای دندون‌شون نیم ساعت سرگرم بشن. بعدشم من دقت کردم آب معدنی‌هایی که جلوی کریس اینا گذاشتن دست خورده شد. به‌جای آب معدنی تک نفره، یک کلمن بذاریم با لیوان، البته لیوان یک بار مصرف، این‌جوری اسراف هم نمی شه و اگه تهِ کلمن آب اضافه اومد می ذاریم برای استقبال از الدحیل. یک سری ترشی لیته و این جور چیزها هم به عنوان سوغاتی بدیم ببرن برای زن و بچه. بعدش یک هتل اعلام کنیم به عنوان محل اقامت. اما وقتی همه هوادارا رفتن اون جا، اینا رو ببریم یک مسافرخونه معمولی که هیچ کس شک نمی‌کنه. من تو فیلم‌ها دیدم قیافه بیشتر این آدم‌های خسته که تو مسافرخونه‌ها هستن شبیه نیماره. اصلاً هیچ‌کس نمی‌فهمه نیمار اومده. ازدحام هم نمی شه. برای این‌که بهشون خوش بگذره شبکه آی‌فیلم مسافرخونه رو قطع می‌کنیم، آشپزخونه هم مشترک، هرچی خواستن درست کنن، ولی صبحانه دیگه مهمون ما. عدسی با سوسیس تخم‌مرغ، با بازی خوبی که از تیم دوست داشتنی نساجی دیدیم اینا همین‌جوریش از پیش باخته هستن، لااقل با یک خاطره خوب از پذیرایی برن.
طنزپرداز: دانیال دایی داووداینا