تسنیم/قهرمان پرورش اندام آسیا گفت: پرچم ایران برای این مردم و خاک است و لحظه‌ای که سرود ملی نواخته شد، کاملاً دلی به پرچم کشورم احترام گذاشتم.
پنجاه و ششمین دوره مسابقات پرورش اندام قهرمانى آسیا در حالی اوایل شهریور ماه به میزبانی کشور لبنان برگزار شد که کاروان ایران با 27 طلا، 15 نقره و 6 برنز به مقام قهرمانی رسید.
یکی از طلایی‌های کاروان ایران محمد محمدی بود که در بادی کلاسیک  قهرمان شد و عنوان اوورال بادی کلاسیک را نیز به خود اختصاص داد.  محمدی پس از کسب عنوان اوورالی آسیا و تصاحب جام مربوط به آن، به هنگام پخش سرود ایران دست به حرکت جالبی زد و احترام نظامی گذاشت.
محمدی  ابتدا درباره سطح این دوره از مسابقات اظهار داشت: 27 کشور در این مسابقات شرکت کردند و بیشتر آنها نیز به نفرات زیادی حضور داشتند؛ برای مثال عراق با 170 نفر آمده بود. وقتی اسم مسابقات قهرمانی به میان می‌آید، بهترین‌های هر کشور شرکت می‌کنند. در واقع ابتدا یک مسابقات داخلی برگزار می‌شود و منتخب آن رویداد در رقابت‌های قهرمانی آسیا شرکت می‌کنند. برای مثال در رقابت‌های اردبیل بیش از هزار نفر شرکت داشتند که ماحصل آن رقابت، انتخاب 45 نفر بود. به همین دلیل می‌توانم بگویم که سطح مسابقات واقعاً بالا بود.
وی ادامه داد: تمام هزینه‌های بچه‌های پرورش اندام با خودشان است. برخی به عنوان اسپانسر شدن جلو می‌آیند، ولی آنها در اصل ویزیتور می‌خواهند تا اسپانسر. مثلاً می‌گویند هر ماه 500 میلیون مکمل توسط ورزشکار فروخته شود و 5 درصد از آن مبلغ به آن ورزشکار اختصاص پیدا کند که این مسئله وجهه ورزشکار را خراب می‌کند. شرایط در کشورهای دیگر اینگونه نیست. در آنجا هزینه خوراک و پوشاک و باشگاه و زندگی پرداخت می‌شود و فقط ورزش می‌کنند. هر ماه نزدیک به 40،50 میلیون هزینه‌ام است و اگر هر ماه به این اندازه درآمد داشته باشم، فقط با هزینه شکم و بدنم مساوی می‌شود.
قهرمان پرورش اندام آسیا گفت: در این دوره از مسابقات چهار، پنج نفر از بچه‌ها سطح بالاتر از رقابت‌ها داشتند، اما این اشکال آنها نیست. مثلاً کریستیانو رونالدو به عربستان رفته و در لیگی بازی می‌کند که سطح پایین‌تری نسبت به لیگ‌های اروپایی دارد ولی این مشکل او نیست.

محمدی درباره احترامی که به هنگام پخش سرود ایران گذاشت، عنوان کرد: می‌خواهم در این باره ابتدا یک نکته را عنوان کنم؛ من نه عضو جایی هستم، نه از جایی پول می‌گیرم، نه سیاسی هستم و نه کاری به این مسائل دارم. این کار کاملاً دلی بود. 11 روز قبل از مسابقات در اردو بودیم و شخصاً هیچ دسترسی به سایت‌ها و فضای مجازی نداشتم. نه به دنبال شهرت هستم، نه موقعیت، چون این چیزها را خدا فراهم می‌کند و هیچ وقت از بنده‌هایش اینها را نخواستم. این کار هم کاملاً دلی بود. حتی وقتی کمیسیون اخلاق تماس گرفت و عنوان کرد که می‌خواهد تقدیر کند، گفتم؛ تقدیر بابت چه کاری؟ من وظیفه‌ام را انجام دادم و نیازی به تقدیر نیست. برای تقدیر شدن، این کار را نکردم.
این ورزشکار 27 ساله عنوان کرد: دو سال قبل هم این احترام را در مسابقات کیش گذاشته بودم. این پرچم برای این خاک و کشور است و برای هیچ کسی نیست و تا بوده، همین بوده و همین هم هست. مالکیت این پرچم برای کسی نیست؛ نه فلان نماینده، نه فلان وزیر و نه فلان رئیس جمهور. این پرچم برای این مردم و خاک است. آن لحظه که سرود ملی نواخته شد، کاملاً دلی و ناگهانی این اقدام را انجام دادم.
محمدی با اشاره به اینکه دانشجوی سال آخر خلبانی است، گفت: خلبانان نظامی به منظور احترام به مارشالی که روی زمین قرار دارد، دست را کمی جلوتر از کنار پیشانی می‌گذارند. من هم با توجه به اینکه خلبان هستم، دوست داشتم به آن شکل خودم احترام بگذارم تا این نوع احترام، نمایانگر آن خلبان بودن باشد.
وی گفت: وقتی به فرودگاه رسیدم، متوجه پخش شدن فیلم این صحنه در فضای مجازی شدم و گفتند که در سطح گسترده‌ای پخش شده است. هر جای جهان این پرچم را نشان بدهید، می‌گویند برای ایران است، نه فلان وزیر و رئیس جمهور. در واقع حسابش از همه چیز جداست و نمایانگر کشور ایران است.