سیناپرس/ تیمی از محققان دانشگاه ماساچوست آمهرست نشان داده‌اند که یک رشته کوچک و باریک از microRNA یا miRNA که به عنوان let-7 شناخته می‌شود، بر توانایی سلول‌های T برای شناسایی و به خاطر سپردن سلول‌های تومور تاثیر می گذارد. این حافظه سلولی اساس نحوه عملکرد واکسن ها است. تقویت حافظه سلولی برای تشخیص تومورها می تواند به بهبود درمان سرطان کمک کند.
 این تحقیق که اخیراً در Nature Communications منتشر شده است، استراتژی جدیدی را برای نسل بعدی ایمونوتراپی های موثر در مبارزه با سرطان پیشنهاد می کند.
لئونید پوبزینسکی، دانشیار دامپزشکی و علوم دامی در UMass Amherst و نویسنده ارشد مقاله، همراه با النا پوبزینسکایا، استادیار پژوهشی در دامپزشکی و علوم دامی در UMass می‌گوید: تصور کنید که بدن انسان یک قلعه است. بدن ما دارای سلول‌های T است که نوعی از سلول‌های سفید خونی هستند که در مبارزه با هر پاتوژن، مانند عامل سرماخوردگی و یا سلول‌های تغییر یافته بدن مانند سلول‌های تومور تخصص دارند.
در بیشتر مواقع، سلول‌های T «خواب» هستند، یعنی بدون وظیفه خاص و در حال استراحت. اما وقتی آنتی ژن های خارجی را پس از برخورد با آن ها تشخیص می دهند، ناگهان از خواب بیدار می شوند، به سلول های T کشنده تبدیل می شوند و به هر عامل بیماری زایی که ممکن است وجود داشته باشد، از ویروس ها و باکتری ها تا کووید یا حتی سرطان حمله می کنند. پس از اینکه سلول های T کشنده در نبرد خود پیروز شدند، اکثر آنها می میرند.
پوبزینسکی می گوید: اما، به نحوی تعداد کمی از این سلول ها زنده می‌مانند، به سلول‌های حافظه تبدیل می‌شوند و یک گروه ویژه به نام «سلول های حافظه» را تشکیل می‌دهند، آن‌ها به یاد می‌آورند که آن آنتی‌ژن خاص چگونه بوده، تا بتوانند برای دفعه بعدی که این عامل خارجی به بدن حمله می‌کند به آن حساس باشند.

این یکی از مکانیسم‌های عملکرد واکسن‌ها است:
بدن با دوز ضعیف پاتوژن آلوده می شود، مثلا ویروس آبله مرغان، و سلول های حافظه به یاد خواهند سپرد که این ویروس چه شکلی است، درمواجحه بعدی سلول های T معمولی به سلول های T کشنده تبدیل می شوند، سلول های آلوده به ویروس را از بین می برند و سپس دوباره به سلول های حافظه تبدیل می شوند و منتظر می مانند تا دفعه بعد ویروس آبله مرغان در بدن یافت شود.
اما هرگز به وضوح درک نشده است که سلول های T چگونه حافظه خود را تشکیل می دهند. علاوه بر این، سلول‌های تومور سرطانی با فریب دادن سلول‌های T کشنده و خاموش کردن آنها قبل از حمله و ایجاد یک مخزن حافظه عمل می‌کنند و سرطان را بدون کنترل می‌گذارند.
پوبزینسکی می گوید: آنچه ما کشف کردیم، این است که یک قطعه کوچک miRNA، let-7، که از شروع زندگی به درخت تکاملی رسیده است، در سلول های حافظه به شدت بیان می شود و هرچه سلول let-7 بیشتری داشته باشد، شانس کمتری دارد که توسط سلول های تومور سرطانی فریب بخورد و شانس بیشتری برای تبدیل شدن به سلول حافظه دارد. اگر سلول حافظه توسط سرطان فریب نخورد، می تواند مبارزه کند و مهمتر از همه، به یاد بیاورد که آن سلول سرطانی چگونه به نظر می رسد.
پوبزینسکی می افزاید: سلول های حافظه می توانند برای مدت بسیار طولانی زندگی کنند. آنها دارای ویژگی هایی شبیه سلول های بنیادی هستند و می توانند ۷۰ سال زنده بمانند.
الکساندریا ولز، نویسنده اصلی، یک محقق پسا دکتری در موسسه تحقیقات سرطان که این کار را به عنوان بخشی از آموزش دکتری خود در UMass Amherst به پایان رساند، می گوید: ما بسیار هیجان‌زده هستیم، نه تنها در مورد بینش‌های اساسی که این تحقیق در اختیار ما می گذارد، بلکه همچنین از تأثیر ترجمه‌ای که می‌تواند بر ایمنی‌درمانی‌های نسل بعدی داشته باشد، هیجان‌زده هستیم. به طور خاص، درک اینکه چگونه let-7 در طول درمان برای تقویت حافظه و قابلیت‌های سیستم ایمنی بدن ما تنظیم می‌شود، یک راه امیدوارکننده برای تحقیقات بیشتر است.