آخرین خبر/ قرار بود به دختربچه‌هایمان بگوییم: «تو هر شکلی که باشی، به چشم مامان خوشگل‌ترینی!»
قرار نبود دست دختر دبستانی‌مان را بگیریم ببریم برایش ناخن بکاریم تا دست‌های فرشته‌گونش، زیبا شود!

قرار بود به دخترمان یاد بدهیم در هر کجای دنیا، در فضای آموزشی، تکیه روی سادگی و آراستگی‌ست و پوشش، چارچوب‌های خودش را دارد. بگوییم: «بهتره توی محیط آموزشی مث مدرسه و دانشگاه، ساده و مرتب باشیم تا تمرکزمون روی یادگیری باشه»
قرار نبود اول پاییز، دخترمان را ببریم ناخن‌های کاشتهٔ پاستیلی‌اش را با رنگ نود، ترمیم کند!

قرار بود مراقب جگرگوشه‌هایمان باشیم و نگذاریم کوچک‌ترین آسیبی به بدن کوچکشان برسد
قرار نبود با پرتویی که در سرطان‌زابودنش تردیدی نیست، با موادی که اجازهٔ نفس‌کشیدن را از بافت طبیعی ناخن می‌گیرند، رمق ناخن‌هایشان را بگیریم، جوری که پس از ریمو، ناخن‌های طبیعی خودشان از سلامت و زیبایی افتاده باشد.

قرار بود به دخترهایمان یاد بدهیم: «ارزش در افکار و رؤیاها و آرمان‌های توست. ذهن زیبا خیلی ارزشمندتر و ماندگارتر از بدن زیباست». قرار بود یادشان بدهیم عمرشان را صرف آفرینش و هنر و علم و پیشرفت و آگاهی کنند
قرار نبود از کودکی عادتشان بدهیم همیشه نگران و منتظر بازخورد بقیه دربارهٔ ظاهر و اندامشان باشند.

قرار بود به حریم خصوصی بچه‌هایمان احترام بگذاریم
قرار نبود برای لایک‌جمع‌کردن فلان ناخن‌کار، تقلا کنیم فیلم بچه را به ایکسپلور اینستاگرام برسانیم.

قرار نبود مقابل نظام سرمایه‌داری و استانداردهای زیبایی متعددی که به ما حقنه می‌کند، کرنش کنیم.
قرار نبود کودکی بچه‌ها را با معیارهای زیبایی بزرگسالان، خفه کنیم.
قرار نبود بچه‌هایمان ابزار عقده‌گشایی ما باشند.

قرار نبود با امانت‌های خدا، این‌طور تا کنیم…

همهٔ همهٔ همهٔ زنان و مردانی که در ترویج این استانداردهای زیبایی دروغین و عاریه، در جامعه، قدمی برداشته‌اند، در آسیبی که به چنین‌فرزندان معصوم و مظلومی می‌رسد، دخیل هستند.
دنیا آن‌قدرها هم ساده نیست که بگویی: «بدن من است! خودم برایش انتخاب می‌کنم و تصمیم می‌گیرم و به کسی هم ربطی ندارد!» همه‌چیز این دنیا به هم ربط دارد، حتی بال‌زدن پروانه‌ای آن سر اقیانوس به طوفانی که خیلی‌ها را غرق خواهد کرد.