مولتیپل میلوما سرطان سلول‌های پلاسما در مغز استخوان است.

برای این مطالعه، محققان سوابق سلامت الکترونیکی بیش از ۵۳۰۰ بیمار مبتلا به مولتیپل میلوما را که در دو مرکز پزشکی دانشگاهی تحت درمان بودند، بررسی کردند. پانزده درصد مبتلا به دیابت بودند.

میزان بقای بیماران مبتلا به میلوما که دیابت نیز داشتند نسبت به افراد بدون دیابت کمتر بود.

وقتی محققان این موضوع را بر اساس نژاد تقسیم کردند، بیماران سفیدپوست مبتلا به میلوما و دیابت نسبت به افراد بدون دیابت نرخ بقای کمتری داشتند. با این حال، آنها این شرایط را در بیماران سیاه پوست مشاهده نکردند.

شاه گفت: «چیزی که ما انتظار نداشتیم در اینجا ببینیم این بود که دیابت در واقع با پیامدهای بقای بدتری در میان افراد سفیدپوست مبتلا به میلوما همراه بود، اما نه افراد سیاه پوست.»

شاه در ادامه افزود: «به طور کلی، خطر ابتلاء به دیابت در افراد با افزایش سن افزایش می‌یابد. بقای کلی با افزایش سن کاهش می‌یابد.»

محققان گفتند که بیماران جوان‌تر ممکن است درمان‌های مولتیپل میلوما را بهتر از افراد مسن‌تر تحمل کنند.

محققان همچنین رشد تومور را در مدل‌های موش دستکاری شده ژنتیکی بررسی کردند. آنها دریافتند که تومورهای مولتیپل میلوما در موش‌های دیابتی سریع‌تر از گروه کنترل غیر دیابتی رشد می‌کنند.

محققان دریافتند یک سیگنال مرتبط با انسولین در موش‌های دیابتی بیش از حد فعال شده است. سطوح بالاتر انسولین مرتبط با دیابت ممکن است رشد سرطان را تسریع کند.

شاه امیدوار است در آینده درمان‌هایی را شناسایی کند که توسعه مولتیپل میلوما و همچنین مسیر سیگنال دهی بیش فعال انسولین را در بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما و دیابت متوقف کند.

او همچنین در حال بررسی این موضوع است که آیا ایجاد تغییرات در میکروبیوم و رژیم غذایی ممکن است نتایج سرطان را بهبود بخشد یا خیر.