آخرین خبر/ محمدرضا شفیعی کدکنی از سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد دانشگاه تهران شروع به فعالیت کرد. بدیع‌الزمان فروزانفر زیر برگه پیشنهاد استخدامش نوشته بود: «احترامی است به فضیلت او»
شفیعی کدکنی سرودن شعر رو به شیوه قدمایی شروع کرد و بعد از مدتی به سراغ سبک نو، مشهور به نیما یوشیج رفت.
اما در این رفت و برگشت‌ها چیزی که ثابت باقی موند، عشق به ادبیات و زبان فارسی بود.
عشقی که در تک تک ابیاتی که خلق می‌کرد و در تمام جملاتی که سر کلاس به دانشجوهاش می‌گفت، میشد حس کرد.
غلامحسین یوسفی درباره م. سرشک (تخلص شفیعی کدکنی) اینطور می‌گفت: «م. سرشک، افزون بر بهره‌مندی از قریحه و فطرت شاعری، در شعر خویش از دیدگاهی انسانی و اجتماعی سخن می‌گوید و چون از فرهنگ ایران و زبان فارسی بهره‌ور است، می‌تواند اندیشه‌ها و دریافت‌ها و پدیده‌های زیبای جهان شاعرانه خود را به‌صورت دلکش و پرتاثیر به ما عرضه کند.»
این کلیپ رو با احترام به استاد شفیعی کدکنی و همه دوستداران ادبیات و زبان فارسی تقدیم می‌کنیم.