چه در استخر چه در دریا، ممکن است روزی آب در گوشتان جمع شده باشد. همان لحظه که از آب بیرون می‌آیید، متوجه می‌شوید که صدای قهقهه بچه‌ها و پاشیدن آب و افراد کنارتان قطع شده است. اما به‌راستی چگونه این اتفاق می‌افتد؟

دکتر کریستی دی میسون، استادیار گوش و حلق و بینی در دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی، به لایو ساینس گفت: «زمانی که به شنا می‌روید یا حتی زمانی که هدفون یا سمعک در گوشتان می‌گذارید، همه‌چیز در گوشتان گیر می‌کند. برای مثال، عرق بدن ممکن است در گوش جاری و در آن حبس شود. وقتی شنا می‌کنید یا دوش می‌گیرید، معمولا آب به‌راحتی به داخل و خارج گوشتان می‌رود، اما گاهی نیز همان‌جا گیر می‌کند.»

آبی که وارد گوش می‌شود در مجرای گوش- گذرگاهی که قسمت بیرونی گوش را به پرده گوش متصل می‌کند- گیر می‌کند. این مجرا اغلب به شکل حرف اس انگلیسی (S) است، اما پیچش و انحنای آن در افراد مختلف کمی متفاوت است.

به گفته دی ‌میسون، «اگر مجرای گوش کوچک‌تری داشته باشید، آب راحت‌تر در گوشتان می‌ماند. اما ممکن است آب پشت جرم گوش نیز گیر کند که معمولا به توقف رشد باکتری‌ها کمک می‌کند و گوش‌ را در پی‌اچ (pH یا میزان اسیدی) سالم حدود ۵ تا ۵.۷ نگه می‌دارد».

اگر چنین شود، تجمع آب و از دست دادن جرم گوش سبب ایجاد محیط مرطوب و قلیایی‌تری می‌شود که رشد باکتری یا مخمر را موجب می‌شود. در نتیجه، وضعی به نام گوش شناگر یا اوتیت خارجی به وجود می‌آید که در آن مجرای گوش قرمز و متورم می‌شود. اوتیت خارجی همیشه به‌علت وجود آب در گوش نیست، اما این عامل خطر اصلی است.

دی میسون می‌گوید: «گوش شناگر عنوان جالبی است که برای عفونت مجرای گوش خارجی به کار می‌رود. این خطر برای شناگران پنج برابر بیشتر از غیر شناگران است، زیرا قرار گرفتن مکرر در معرض آب می‌تواند احتمال ملتهب‌شدن مجرای گوش را افزایش دهد.»

در صورت حبس‌شدن آب در گوش چه باید کرد؟

دی میسون توصیه می‌کند: «ساده‌ترین راه این است که سشوار را روی درجه کم بگذارید و سپس به آرامی گوش را خشک کنید. همچنین، می‌توانید قطره‌های خشک‌کن بدون نسخه بخرید.»

او در ادامه افزود: «اگر خیلی به شنا کردن علاقه دارید و متوجه شدید که مستعد عفونت گوشید، گوشی‌های مخصوص شنا بخرید تا آب وارد گوشتان نشود.»

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا استفاده از کلاه مخصوص شنا را نیز برای جلوگیری از ورود آب به گوش هنگام شنا توصیه می‌کند.

این مرکز توصیه می‌کند پس از شنا کردن یا دوش گرفتن، گوش‌ها را با حوله خشک و سر را به جلو و عقب خم کنید تا آب اضافی از گوش‌ها خارج شود.

دی میسون تاکید می‌کند: «مهم است که به‌محض تمام‌کردن شنا، آب را از گوش خارج کنید. هرچه آب مدت بیشتری در آنجا بماند، احتمال ابتلا به عفونت باکتریایی یا قارچی بیشتر می‌شود.»

در صورت مشاهده علائم خفیف گوش شناگر، مانند خارش و قرمزی در مجرای گوش، یا ناراحتی که با کشیدن یا فشار دادن گوش خارجی بدتر می‌شود، به پزشک مراجعه کنید.