ورزش 3/لومونوسوف در این باره چنین می‌نویسد: «فراتر از انتقاد. نگرش والری کارپین، سرمربی تیم ملی روسیه به واقعیت‌های کنونی تیم ملی، سوالات بیشتری را برای ما ایجاد می‌کند. تیم ما در دیدار مقابل ایران واقعا خوش شانس بود. حریف بسیار سریع بود و ۱۹ بار به سمت دروازه روسیه ضربه زد. این در حالی است که تعداد شوت به دروازه ایران، تنها ۱۱ عدد بود که فقط یکی از آنها از داخل محوطه جریمه بود. ما این تساوی را مدیون دروازه‌بان‌مان هستیم که ۶ سیو خوب مقابل حمله‌وران ایران داشت.
در واقع تیم ملی روسیه به سختی از تساوی مقابل ایران دفاع کرد و بزرگترین مشکلی که برای آن چاره‌ای اندیشیده نشد این بود که بازیکنان ما مرتبا توپ را در زمین خودی از دست می‌دادند. البته ایران در مالکیت توپ کمی از روسیه عقب‌تر بود (۴۸-۵۲) اما به طرز ماهرانه‌ای مرتب از کناره‌ها به سمت دروازه ما پیش می‌رفت و بازیکنان والری کارپین مرتبا در نیمه زمین خودی مغلوب جنگ‌های تن به تن می‌شدند. 
کارپین ترجیح می‌داد به روش ۳-۳-۴ بازی کند و وقتی که توپ را در اختیار داشت، به دنبال بازیسازی از یک سوم دفاعی به سمت دروازه حریف بود اما ایران روی پرس بالا و به صورت مداوم توپ را از چنگ بازیکنان ما درمی‌آورد و کار به جایی رسید که ایران سه بار با پرس موفق به بازپس‌گیری توپ و ایجاد موقعیت شد. روسیه دو بار نیز در تلاش برای ارسال پاس به عقب، به حریف کرنر داد و یک‌بار هم اگر ماتوی سافونوف، دروازه‌بان روسیه، دخالت نمی‌کرد، پرس ایران به صورت کامل به نتیجه رسیده بود و روسیه یک گل دریافت می‌کرد.
 
در شرایطی که روش بازی ایران با آن پرسینگ مداوم ادامه می‌کرد، می‌دیدیم که تیم ملی روسیه هیچ بدلی برای این تاکتیک‌ ندارد و بازی دلخواه حریف پیش‌ می‌رفت. تا جایی که روسیه در طول مسابقه حتی یک موقعیت خطرناک در محوطه جریمه ایران به وجود نیاورد ...
جالب اینکه در پایان بازی هم سرمربی روسیه (کارپین) معتقد است چنین فوتبالی زیبا است.»