وی افزود: با انتشار کتاب «دا» عملاً ما یک قسمت از ادبیات را از دست دادیم. انتشار این کتاب یعنی رفتن به سمت مستندهای داستانی که امروزه شاهد آن هستیم.

امیرخانی گفت: من فکر می‌کنم با انتشار این کتاب‌ها قسمت مهمی از ادبیات جنگ را به باد دادیم؛ یعنی جلوی پیشرفت ادبیات جنگ را که بالنده بود گرفتیم؛ مسیرهایی که احمد دهقان و محمدرضا بایرامی به دنبال باز کردن آن‌ها بودند از بین رفتند. این مسیرها بسته شدند و به سمت مستند داستانی رفتند و من تصورم این است که مستندنگاری از زمره اشتباهات متولیان فرهنگ است.

وی افزود: به نظر من چنین آثاری در ساخت ادبیات نقشی ندارند اما در تخریب می‌توانند نقش داشته باشند و به نظرم این نقش را خیلی خوب ایفا کردند.

امیرخانی گفت: متأسفانه قسمت رسمی دستگاه‌های فرهنگی ما به سراغ مستندنگاری رفته است که به نظرم قاتل ادبیات است این درحالی است که داستان‌نویسی می‌تواند محل زایش باشد نه مرگ.

وی افزود: در حال حاضر ما یک ادبیات کارخانه‌ای به نام مستندنگاری درست کرده‌ایم که بزرگ‌ترین ظلم را به ادبیات بالنده هویت‌گرا انجام داده‌ایم.