تیمی از محققان، روانشناسان و غارشناسان بدون ارتباط با این زن او را تحت نظر گرفتند و غذای روزانه را بدون تماس مستقیم به دست او می‌رساندند.

تیم پشتیبانی از فلامینی که روی ذهن و ریتم‌های شبانه روزی فرایندهای بیولوژیکی انسان کار می‌کرد اعلام کرد که او رکورد طولانی ترین زندگی غارنشینی را شکسته است.

او در پاسخ به این سوال که آیا به فشردن دکمه وحشت یا خروج از غار فکر کرده گفت: " هرگز، در واقع نمی‌خواستم از غار بیرون بیایم".

فلامینی زمان خود در غار را به بافتن کلاه‌های پشمی، طراحی، نقاشی و خواندن کتاب می‌گذراند.

 براساس اعلام تیم پشتیبانی او دو دوربین "Go PRO" برای ثبت تجربیات خود، ۶۰ کتاب و ۱۰۰۰ لیتر آب در اختیار داشت.

او گفت چالش خود را با تلاش برای پیگیری زمان آغاز کرده و پس از ۶۵ روز دست از شمردن برداشته و درک زمان را از دست داده است.

فلامینی گفت که لحظات سختی هم داشته است مثل زمانی که غار مورد هجوم مگس ها قرار گرفته است.

این زن در این دوران روی حفظ انسجام خوب غذا خوردن و لذت بردن از سکوت تمرکز کرده است و مشتاقانه منتظر خوراکی‌هایی مانند اواکادو، تخم‌مرغ تازه و تی‌شرت‌های تمیزی بوده که تیم پشتیبانی مانند خدایان اراسال می‌کرده و زباله‌های او را می‌زدوده است.