طبق اسناد دادگاه، این دو مرد که توسط مادرشان «انگل» توصیف شده‌اند، بدون کمک مالی در خانه مادرشان زندگی می‌کردند. در اسناد دادگاه آمده است که هر دو مرد شاغل هستند.

قاضی سیمونا کاتربی، حکمی به نفع این مادر بازنشسته که از شوهر خود جدا شده و مستمری او تماماً صرف غذا و نگهداری خانه می‌شد، داده و این دو «بامبوسیونی» یا نوزادان بالغ تا ۱۸ دسامبر فرصت دارند تا خانه را تخلیه کنند.

کاتربی گفته است: «هیچ ماده‌ای در قانون ایتالیا وجود ندارد که به فرزند بالغ حق بی‌ قید و شرط ماندن در خانه‌ای که منحصراً متعلق به والدین است، برخلاف میل آن‌ها و صرفاً بر اساس پیوند خانوادگی دهد.»

طبق گزارش روزنامه محلی La Provincia Pavese، این دو مرد ادعا کرده‌اند که والدین ایتالیایی طبق قانون موظف هستند که از فرزندان خود، فارغ از سنشان مراقبت کنند.

به نظر قاضی پرونده، با توجه به اینکه ۲ متهم بالای ۴۰ سال دارند، دیگر سکونت آن‌ها در خانه مادرشان قابل توجیه به نظر نمی‌رسد و زمانی که سن از حد معینی بگذرد، فرزند دیگر نمی‌تواند از والدین خود انتظار داشته باشد که از او مراقبت کنند.

یک وکیل به رسانه‌های محلی گفته که این ۲ مرد هنوز تصمیم نگرفته‌اند که به حکم دادگاه اعتراض کنند یا خیر.

این اولین باری نبوده که اصلاح «مامونی»، یک اصطلاح ایتالیایی برای مردان بالغی که بیش از حد به مادرشان وابسته هستند، در سیستم حقوقی ظاهر می‌شود.

در سال ۲۰۲۰، دادگاه عالی ایتالیا علیه مرد ۳۵ ساله‌ای که به عنوان یک معلم موسیقی پاره‌وقت کار می‌کرد و انتظار حمایت مالی از سوی والدینش را داشت، پس از استدلال او مبنی بر اینکه نمی‌تواند با حقوق سالانه ۲۱ هزار دلار زندگی خود را تأمین کند، حکم داد.

ایتالیایی‌ها به طور متوسط خانه والدین خود را در ۳۰ سالگی ترک می‌کنند. کرواسی با میانگین سنی ۳۳.۴ سال، بالاترین سن مستقل شدن فرزندان در اتحادیه اروپا را دارد. فرزندان در فنلاند، سوئد و دانمارک در سن ۲۱ سالگی زندگی مستقل خود را شروع می‌کنند.