بونتم چایمون ۵۵ ساله و همسرش آمنوای چایمون ۴۹ ساله، ساعت ۳ صبح روز کریسمس به سمت شهر خود در استان ما‌ها ساراکام تایلند حرکت کردند. بونتم مجبور شد که برای رفتن به سرویس بهداشتی توقف کند و علیرغم نظر همسرش، نمی‌خواست که تا رسیدن به پمپ بنزین صبر کند.

آمنوای نیز از ماشین پیدا شد و ظاهراً شوهرش متوجه این موضوع نشده بود. وقتی که آمنوای به جاده برگشت، ماشین آن‌ها رفته بود.

او پولی همراه خود نداشت و تلفن همراهش در ماشین جا مانده بود. بنابراین، تصمیم گرفت که به امید یافتن کسی که به او کمک کند، راه برود. آمنوای پس از پیاده‌روی طاقت‌فرسای ۲۰ کیلومتری، در حوالی ساعت ۵ صبح موفق شد که به یک ایستگاه پلیس برسد.

او از نیرو‌های پلیس درخواست کرد تا شوهرش را پیدا کنند. با این حال، نتوانست شماره بونتم را به خاطر بیاورد. آن‌ها سپس سعی کردند که با تلفن همراه آمنوای تماس بگیرند؛ اما بونتوم متوجه ۲۰ بار تماس آن‌ها نشد. او در ساعت ۸ صبح، در فاصله ۱۵۰ کیلومتری از همسرش تازه متوجه شد که او را جا گذاشته و مجبور شد که دور بزند.

وقتی از بونتم پرسیده شد که چگونه توانسته بدون توجه به غیبت همسرش ساعت‌ها رانندگی کند، او در جواب گفته که مطمئن بوده آمنوای در تمام این مدت در صندلی عقب خواب بوده است.