سیاست روز/ « گفتن و شنیدن درباره حجاب و بی‌حجابی » عنوان سرمقاله سردبیر روزنامه سیاست روز، محمد صفری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:


دورانی در تاریخ ایران دیده می‌شود که حاکمیت رضا خانی پس از سفر به ترکیه و دیدن این کشور لائیک و همراهی با آتاترک،‌ قصد داشت تا حجاب از سر بانوی ایرانی بردارد.
شکست کشف حجاب در دوره رضا شاه به دلیل پایبندی مردم به اعتقادات ایرانی و اسلامی بود که سینه به سینه در میان مردم ایران ریشه دار شده بود.
اما پس از آن بود که با واردات فرهنگ برهنه غربی گام به گام در شرایط فرهنگی و اجتماعی جامعه تغییراتی ایجاد شد و رفته رفته بی حجابی تبدیل به یک مد و گاه ارزش هنجاری شد.

رسانه‌ها در دوره پهلوی اول و دوم نقش زیادی در بی بندوباری‌های فرهنگی جامعه داشتند و در کنار آنها آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها نمادی از بی حجابی‌های آن دوران بود که از دید خاندان پهلوی گشوده شدن دروازه‌های تمدن به روی ایران و مردم آن بود. اما تا پیش از دوره پهلوی، در همان زمان قاجار سیاست دین زدایی و حجاب زدایی در ایران پیگیری نمی‌شد.
روشن است که پهلوی دوم با توجه به عملکرد پدرش در دوره اول پهلوی فهیمد که نمی‌توان به زور حجاب از سر زن ایرانی برداشت و باید به نام یک انقلاب فرهنگی جامعه را با نوع پوشش غربی آشنا و سپس آن را در جامعه ترویج کرده و جا بیندازد. این سیاست از سوی پهلوی دوم با برنامه ریزی‌های آمریکا و انگلیس توانست موفق باشد.
در جامعه و میان مردم کمتر با حجابی را می‌شد دید و اکثریت جامعه آنگونه بود که شده بود، دختران در مدارس و دانشگاه‌ها با لباس‌های فرم مخصوص و بدون حجاب باید حاضر می‌شدند.
خمیرمایه دختران دبستانی آنگونه که رژیم برنامه ریزی کرده بود، پی ریزی شده بود و قبح قضیه نیز شکسته بود،‌در ادارات وسازمان‌های دولتی هم همین وضعیت حاکم بود. اما مردم به واسطه تحمیل فرهنگی بی حجابی در کشور چاره‌ای دیگر نداشتند و مجبور به تمکین و تبعیت بودند، راضی نبودند نسبت به وضعیت فرهنگی کشور معترض بودند اما کاری از دستشان بر نمی‌آمد.
با پیروزی انقلاب اسلامی از همان ابتدا، مردم خود به سوی رعایت شئونات اسلامی رو آوردند و رفته رفته حجاب در میان اکثریت زنان و دختران ایران شکل گرفت.
در تاریخ می‌توان نمونه‌هایی را پیدا کرد که دشمنان اسلام از راه بی بندوباری و ایجاد فساد در جوامع اسلامی برای سرنگونی و نابودی اسلام اقدام کرده‌اند که می‌توان نمونه بارز آن را شکست حکومت اسلامی در اروپا نام برد که اروپایی‌ها با رواح بی‌بدوباری مسلمانان را سرگرم لهو و لعب کردند و سپس با اقدام نظامی چند صد سال حکومت درخشان اسلام در بخش‌هایی از اروپا را سرنگون کردند در حالی که بسیاری از پیشرفت‌های اروپا به واسط حکومتی بود که اسلام در گوشه‌ای از این قاره بنا کرده بود.
اکنون نیز غرب که دشمنی دیرینه با اسلام داشته و دارد، جهان اسلام را علاوه بر ایجاد جنگ‌های داخلی و دخالت‌های مستقیم و غیر مستقیم، از راه‌های تهاجم و شبیخون فرهنگی هدف قرار داده که بحث حجاب در دستور کار آنها قرار دارد. باید پذیرفت که در این مبحث مهم مذهبی، با جوان و نوجوان ایران سخن نگفته و پرسش‌های ذهن درگیر آنها را پاسخ نداده‌ایم.
برای مسئولان و کارگزاران نظام از خود بپرسند که چه شده چنین وضعیتی پیش آمده و باعث گشته تا برخی زنان و دختران کشور از خود رفتارهای ناهنجار بروز دهند و باعث شادمانی دشمنان شوند؟
دشمن در زمینه مسائل فرهنگی از قبیل دست درازی به مسائل مهمی چون عفاف و حجاب بیکار ننشسته بود و برای نابودی آن در میان مردم ایران برنامه داشت، در واقع کار فرهنگی آنها در مقابل بی‌توجهی و کم توجهی ما توانسته است بخشی از جامعه را با خود همسو کند.
برای حل این مسئله باید گفت‌وگو کرد، باید با هم حرف زد، به بحث و حتی مجادله هم پرداخت، منطق اسلام قدرتمند و تأثیر گذار است. قطعاً زمانی که برای بحث حجاب کار فرهنگی شاخصی نشده، اقدامات تنبیهی صرف نمی‌تواند بازدارنده باشد. نگرانی از بابت بدحجابی و بی‌حجابی جامعه جدی است جامعه ایرانی چنین وضعیتی را نمی‌تواند بپذیرد. باید هر چه سریع‌تر گروه‌هایی برای گفتن و شنیدن آماده شود.